Een ode brengen aan de psychedelische 60's? Het gekke viertal Stateside uit Knoxville, Tennessee maakt er op haar tweede plaat graag werk van. Met inbegrip van halflange haardossen en strakke jeans wekken ze op een overtuigende wijze de goede oude, rock 'n' roll van het Amerikaanse Zuiden terug tot leven (ook al vertoeven ze reeds enige jaren in Birmingham). Alles komt terug? In het geval van 'Phonograph' is dat zeker geen understatement.
Zoals de titel doet vermoeden, verwijst de band graag naar het inmiddels oeroude vinyl tijdperk en tracht dit te verzoenen met de huidige mp3-generatie. Dat is natuurlijk een mooie doelstelling. Toch doet deze cd veeleer denken aan de tijden van weleer. Songs met een eenvoudige basis monden steevast uit in psychedelische jams van opklimmende en afdruipende bassen, hoog jankende gitaarsolo's en een wild roffelend drumspel. Zo wordt een oerdegelijke slow als 'Light Years Army' omgesmukt met een nogal banale solo. Stateside doet echter meer dan nummers uitmelken met gitaarpartijen. Subtiele interventies van ondermeer sax of piano smukken de plaat op en geven ze een aangename dynamiek (getuige het hoogtepunt in de eerder eenvoudige akoestische ballade 'Stranded'). Met alle schijnbare eenvoud speelt dit viertal het elf nummers lang klaar om uitspattingen van virtuositeit te kanaliseren in een hecht groepsgeluid. Hoewel deze plaat afsluit met twee quasi akoestische nummers (de heerlijk opbouwende instrumentale jam die als bonustrack is opgenomen niet verrekend), kan het er ook gerust stevig aan toe gaan. Met een vette knipoog naar ruwe, Hells Angels-achtige motorrijders en headbangende drums is 'Light Years Away' een robuust hoogtepunt op deze cd. "Mamma don't care, daddy don't know / all coked up and nowhere to go". Ooit al rauwer meegemaakt? Zonder enige moeite worstelt zanger John Paul Keith zich, vocaal door de anderen bijgestaan, melodieus door dit soort van wilde levensuitspattingen. De man zijn voorliefde voor drie minutennummers met lang uitlopende refreinen wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Dat geldt overigens ook voor zijn adoratie van de Rolling Stones. Schijnbaar legt Stateside momenteel een pak meer spirit in zijn muziek dan laatstgenoemde megalomane band.
'Phonograph' is een erg leuk stukje nostalgie. Vergeet de ambities van Stateside om oud en nieuw te verzoenen. Deze cd is gewoon een stukje solide rock 'n' roll en hippiepsychedelica. Lang geleden dat iemand daar nog mee op de proppen kwam.
Meer over Stateside
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
