Een titel en hoes over superwezens, een website in twee talen, ... het klinkt misschien een beetje pretentieus. Met een klein arsenaal aan rockrally trofeeën is enig zelfvertrouwen bij Staircase echter gerechtvaardigd. Dit Vlaamse rocktrio heeft na een jaar of vier sleutelen eindelijk een volwaardige debuutplaat bij mekaar gesprokkeld en laat in twaalf nummertjes zijn melodieuze capaciteiten zegevieren.
Met 'Special' valt de band met de deur in huis: een dijk van een rockgitaar, een stevige basgroove en een heerlijk oppeppende zang spreken boekdelen. Met een uppercut van jewelste vliegt Staircase ongenadig los doorheen de luidsprekers. De prima uitgedokterde, enigszins zwevende instrumentale balans waarin dit nummer waart, doet meteen denken aan de betere songs uit de grungeperiode en toont meteen ten volle de kwaliteiten van drummer en producer Mario Goossens (TriggerFinger, Cowboys & Aliens, ...). Helaas brokkelt het valse, ruwe masker dat de groep bij deze opener presenteert stukje bij beetje af. De groep schuift meer en meer op richting melodieuze poprock en boet daarmee een beetje in aan eigenheid. Dat neemt niet weg dat 'Superorganism' prima voortraast en een prima rockplaatje blijft, maar het overdonderende karakter verdwijnt wel. Gitaren maken meer en meer plaats voor de overigens heerlijk warme, glijdende zang van Steve Swinnen en het contrast van deze gevoelsmatige muziek met de kille layout van de plaat wordt des te groter. In 'Flashback' en 'Fungi' vangt de band weer even volle wind en zit het tempo er weer stevig in. De climax met de mooie ballade '23 vs 41' die er tussenin ligt, is prima weergegeven. Aan sterke nummers heeft 'Superorganism' dus geen gebrek. Zoals single 'Flashback' reeds eerder aantoonde, bezit dit plaatje met zijn galmende rockallures genoeg hitpotentieel. Een uitschieter als het vrij vlakke 'So Many Times' valt gerust te vergeven, maar een iets explicieter karakter had dit schijfje toch nóg meer deugd gedaan.
"Back-to-basic songs die tegelijk vuil, stevig en sexy klinken": de groep weet zichzelf goed te omschrijven. Het vuile kantje is nog vrij netjes en ook het 'stevige' mag met een korrel zout genomen worden, maar het sexappeal van 'Superorganism' is zeker niet te verwaarlozen. Hoewel deze cd op het einde wegglijdt in een ijl, nietsvertellend klankuniversum bewijst Staircase wel klaar te zijn voor de grotere festivalweide.
Meer over Staircase
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
