Hoera, St. Thomas is terug! Zo verklapt althans de subtitel 'The Comeback Of'. Of dat nu werkelijk reden tot feesten is ...? Met zijn vorige werk, opgenomen met Mark Nevers (Bonnie Prince Billy, Lambchop) en gepromoot in het voorprogramma van de wereldtournee van laatstgenoemde band, heeft de artiest zichzelf wat verloren. Alcohol en marihuana zouden, samen met een te grote schare aan eigenzinnige medemuzikanten, slechte raadgevers zijn. Dat wordt nu leuk gevisualiseerd met een kinderlijke tekening van een vast verankerd mannetje aan vele andere gezichtjes en dollartekens. Vandaar dat St. Thomas zich op dit vierde schijfje wenst te herpakken en zijn naam als "urban cosmic cowboy" wenst te verzilveren. Eerlijk, oprecht en met een speelse kindsheid zorgt St. Thomas alvast voor een fris popplaatje. Zo hoort het ook: iedereen verdient een tweede leven.
Het is natuurlijk een mooie opgave om op vier dagen tijd zelf zowat alle muzikale partijen in te spelen en de co-productie uit te voeren van een eigen plaat. Met hulp van drummer Karim Sayed en Robert Jønnum staat 'Let's Grow Together' garant voor 13 leuke, eenvoudige singer / songwriternummers. Met een titel als die van opener 'Sunny Day' verraadt de plaat alvast heel wat optimisme. Eenvoudige folkgitaar- en baspartijen worden vrolijk aangevuld met banjo, mondharmonica of trekzak om een countrypop uitstraling te benaderen. De veelal samen gezongen teksten bevestigen de harmonie die St. Thomas in zijn muziek wenst te steken. De lo-fi aanpak siert in elk geval de oprechtheid van dit eenvoudig schijfje. Dankzij enige gezapigheid in nummers als 'Cool Yellow Flowershirt' zou St. Thomas perfect kunnen zorgen voor een heerlijk avondje in de lokale donkere kroeg. Spijtig genoeg ambieert deze muziek echter niet veel verder te rijken. Het broze karakter van deze folkmuziek, de (bewust?) wankele zang en het erg vlak geproducete eindresultaat maken dat 'Let's Grow Together' wat lijkt op veredeld demomateriaal van een groepje muzikale kameraden. Zowel de tekstuele als de muzikale eenvoud van de nummers lijkt een excuus voor het exuberante gedrag van Thomas Hansen in het verleden. Met een frisse dosis optimisme dreigt St. Thomas daarom ook eerder amicaal dan muzikaal behandeld te worden. Dat is natuurlijk iets wat de ambitieuze subtitel tegenspreekt.
Eerlijk duurt het langst. Dat St. Thomas bereid is hard te werken voor zijn vernieuwd imago is een verdienste op zich. Een aardige, door piano gedragen toegift als bonus verhoogt mede de sympathie die Thomas Hansen bij de luisteraar opwekt. Dat hij daardoor zijn mooie liedjes verhult met een ontoereikende stem en een nogal rommelig lo-fi karakter, is misschien niet de beste manier. Toch valt het te hopen dat de man zijn oprechte ambities gevolg zullen krijgen. Alvast niet te vergeten: "Jo flere kokker jo mere søl" ("ofte: hoe meer mensen de scepter zwaaien, des te meer wordt er verspild").
Meer over St Thomas
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
