Tom Jenkinson heeft wat goed te maken. Hij staat erom bekend te fluctueren tussen hoogtes en laagtes, waarbij zijn recentste albums voornamelijk onderverdeeld werden in die laatste categorie. Erger nog: het niveau gaat steeds verder bergaf en ook het label Warp lijkt dat te merken. Vandaar dat Squarepusher met dit nieuwe album ‘Ufabulum’ een andere, commerciëlere weg inslaat en door velen als herboren wordt verheerlijkt.
De basgitaar wordt achterwege gelaten en ook het jazzy kantje dat zijn vorige producties kenmerkte, is hier grotendeels verdwenen. Overstuurde breakbeats krijgen een belangrijke rol en in zowat elk nummer is een synthesizer aanwezig. De opener ‘4001’ trapt af met breakcore beats die afgewisseld met hi-hats voor een fors drum’n’bass ritme zorgen. De jungle sfeer wordt verenigd met trance-achtige synthklanken die het nummer wat melig laten uitvallen. Het verschrikkelijk slap 8-bit melodietje van ‘Unreal Square’ doet daar niet beter aan, zeker niet als daarbovenop banale dubstep bassen worden bij gemixt.
Wie deze nummers niet doorstaat, kan al beter de eerste helft van ‘Ufabulum’ overslaan want die klinken allemaal erg kitscherig, artificieel en zoutloos. ‘Stadium Ice’ scoort in geforceerdheid wellicht de hoogste score. Hier kan meester Squarepusher gerust een puntje zuigen aan de glanzende synthesizerklanken van de jonge Rustie. ‘Energy Wizard’ als vervelend bestempelen is er misschien wat over, maar het klinkt allemaal zo passieloos en ongeïnspireerd.
Na ‘Red in Blue’, dat lijkt weggeplukt te zijn uit een gedateerde synthesizer soundtrack van Dick Maas, keert het tij gelukkig. Alles wordt meer opgefokt zodat de nummers meer pit krijgen. De spacey synthesizers winnen aan agressiviteit en bewegen zich hevig door de nerveuze ritmes heen. ‘303 Scopem Hard’ is zo’n heerlijke door-industrial-beïnvloedde track die hevig doorbeukt op een snel tempo en op de achtergrond een geflipte jamsessie laat horen van de TB-303 synthesizer. Ook ‘Drax 2’ doet het goed met doffe Autechriaanse ritmes verwerkt met zacht verheven waves. Heel wat energie wordt erdoor gejaagd zodat het nummer op de rand van openbreken komt te staan.
Squarepusher lijkt op ‘Ufabulum’ wat te zoeken naar een eigen geluid maar bereikt dat eigenlijk nergens en verzandt telkens in dingen die anderen hem reeds voordeden (door artiesten van oa. Planet Mu). Wie dacht dat Squarepusher zijn niveau van vroeger terug beet heeft, zit er jammer genoeg naast. Misschien dienen fans zich eindelijk eens af te vragen of hij dat niveau überhaupt nog zal bereiken. Wellicht kan Warp zijn geld beter spenderen aan jongere artiesten met interessante ideeën in plaats van te investeren in een afgeschreven icoon die de vernieuwing doelloos achternaloopt.
