Spoon heeft al een hele waslijst aan ep's, lp's en cd's op zijn conto staan. Tijd voor een resumé zullen ze gedacht hebben, want op 'The Way we get By' staan naast 3 video's 7 nummers die vooral ontsproten uit concertopnames en vorige cd's.
Titeltrack en opener 'The Way we get By' zet al meteen de toon: simpele genialiteit, creatieve ritme- en tempowisselingen en wat tierlantijntjes hier en daar maken de song tot één van de meest kwaliteitsvolle die Spoon voortbracht. Met hier en daar een vette knipoog naar Bowie bouwt ook 'Metal Detektor' voort op dat stramien. De strakke ritmes, ietwat eentonige drum en de monotone, nasale stem van Britt Daniel maken het nummer echter wat minder aanstekelijk dan zijn voorganger. Misschien beseft de groep dat zelf ook wel, want met 2 minuten is het nummer niet echt langdradig te noemen.
'I am the Key' is alweer een kort nummer dat weinig aan de verbeelding overlaat. Een lo-fi drum en een serene akoestische gitaar begeleiden weerom wat te eentonig Daniels teksten, die ook vrij repetitief zijn. Blijkbaar een steeds terugkerend thema, en dat doet de muziek geen goed. Spoon probeert met 'Anticipation', een onuitgegeven radio-opname, een andere weg in te gaan: explosieve opening met alweer strakke drum en een gitaar die iets te luid staat zodat de lyrics van Daniel wat overstemd worden. In tegenstelling tot de vorige nummers wordt eentonigheid hier vermeden, met af en toe zelfs wat funky riffs.
Wél aanstekelijk is 'Someone Something'. Een piano wordt agressief aangeslagen, wat samen met de drum (die vaak een hoofdrol krijgt) voor de perfecte achtergrond zorgt voor het verhaal van Daniel ("Everything moves so fast / I should know it won't last"). Ook 'Me and the Bean' is een opname uit een radiostudio en hier staan de instrumenten wat zachter afgesteld. De bas verzorgt hier samen met een piano het ritme en het nasale geroep van Daniel past hier wonderwel bij.
Afsluiter 'Advance Cassette' lijkt een vreemde eend in de bijt. Een ingetogen nummer met enkel een akoestische gitaar en de veel zachtere stem van Britt Daniel, die wat doet denken aan de vroegere Blur. The Way we get By is het bewijs dat britpop niet altijd moet swingen én vormt bovendien een perfecte samenvatting van een groep die al 10 jaar ten dans speelt.
Meer over Spoon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
