Het is toch een bizarre koers, die het Nederlandse label Narrominded vaart. Langs de ene kant bouwen de stuurlui voort op dat aanbod van progressieve ambient en melodieus sterke IDM muziek: pure verwennerij voor wie van verheven elektronica houdt. Van de andere kant brengt de platenfirma zwaar verteerbare mathrock en gitaarnoisereleases uit: moeilijke platen met moeilijke combinaties die omwille van hun chaotisch karakter eerder afschrikken dan aantrekken. Het laatste album van Boutros Bubba-frontman Spoelstra, ‘Sports & Finance’, neigt naar dat onrustig mathematisch gitaargescheer, maar gooit daar toch ook een boel elektronische effecten en systemen bovenop.
Iemand die al eens de grenzen opzocht met een plaat waar geen cowboy wat van begrijpt of een album uitbrengt met titel ‘Pallets’ die een auditief reisverslag inhoudt van een Europalet, is niet vies van experimenteren. Hoeft het dan te verwonderen dat ook ‘Sports & Finance’ het resultaat lijkt van gemorrel in een zelfgebouwd laboratorium?
De instrumentale plaat stuitert vele richtingen uit. De titeltrack tekent voor een kale elektrosong met hamerende spechtbeats en een als een uitdrogende regenworm kronkelende opvulling van bas en gitaar. ‘Make out and Roll’ gaat voor wriemelende jazz zonder typische jazzstructuur en droomt een eind weg om erna volledig in elkaar te storten.
De grote eigenwijsheid van Spoelstra vertaalt zich vooral in nogal drukke snarenplukkerij, waarbij niet enkel diverse effectvervormingen worden toegepast, maar ook voortdurend naar nieuwe thema’s wordt gezocht in onconventionele notenschema’s. Het lijkt wel of wanorde en rommel de standaard zijn, wat maakt dat de luisteraar deze plaat wel kan aanraken, maar nooit echt de vinger op de pols kan leggen.
Wanneer de smeekbede naar structuur en duidelijkheid zich wat te sterk opdringt, antwoordt de Nederlander met een kordaat ‘Credits and Robin’, dat uitsluitend uit parmantig toetsenwerk bestaat. Verder is het een uitdaging om doorheen het struikgewas toch bepaalde mathematische formules en patronen te ontdekken, wat regelmatig ook lukt! Zo huppelt ‘Smile and Wave’ met zijn snaredrum als een denderende trein, een beeld dat extra wordt bekrachtigd door een telkens herhaalde, dubbele basnoot. Hier liggen de jazzinvloeden overigens wel voor het grijpen, hoewel Spoelstra het roer op het einde helemaal omgooit door de song in dubbele snelheid af te spelen: slapstickhumor.
Hoe dan ook, het vraagt enige inzet en een open geest om op slechts een half uur de grote hoeveelheid gewriemel en gefrutsel te kunnen verwerken. Gek of geniaal zou een mooie subtitel van deze plaat kunnen zijn, de geluidspuzzelaar houdt het vooral op “I Am Not a Magician”. Het is allicht mogelijk om elk van deze acht creaties te onderwerpen aan een diepgaande technische studie, ‘Sports & Finance’ is in staat een volledig conservatorium een jaar lang aan de gang te houden. Honderd gelukkige proevers mogen hun tanden in elk geval stukbijten, het overgrote deel van de bevolking houdt het allicht op “prettig gestoord”.
