Punkrock komt in een groot aantal vormen en maten. Aan het ene uiterste van het spectrum zitten bands waarvan de frontman schreeuwt en krijst en worden de instrumenten genadeloos gegeseld. Aan het andere uiterste zitten makkelijk meezingbare, vlot in het gehoor liggende deuntjes die vaak bijzonder popgericht klinken. Het is nu precies aan die laatste kant dat Spitalfield zich bevindt. Vrolijke pop/punk/rockdeuntjes die fris en zwierig het hele huis opfleuren, dat is wat precies terug te vinden valt op 'Stop Doing Bad Things'.
Spitalfield bestaat uit een viermanschap dat klaarblijkelijk zichzelf de taak heeft gesteld om vlotte poprocksongs te maken. De grootste punkinslag vloeit voort uit de teksten, die soms een licht kritische noot laten weerklinken. Spitalfield beperkt zich niet enkel tot poppunk, maar heeft links en rechts een toets blues, wat vooral tot uiting komt in het adequaat getitelde 'Restraining Order Blues'. Een zwierige gitaarlijn en een bijna huilende zanger die komt vertellen aan de plaatselijke barman dat zijn lief hem niet wil laten gaan. Ondanks het overwegend vrolijk klinkende geheel blijkt toch dat er wat mis is in het mooie universum van Spitalfield. Om dat te ontdekken volstaat het om de teksten eens goed te beluisteren. Echt vrolijk wordt een mens er niet van. Het contrast tussen de licht neerslachtige teksten en de relatief vrolijke muziek houdt de vaart er netjes in, alsof Spitalfield wil zeggen dat er steevast zonneschijn komt na de regen. Praktisch alle nummers zitten bijzonder eenvoudig in elkaar. Meer dan drie akkoorden heeft de band niet nodig. Ondanks het feit dat de songs nergens langdradig worden, kruipt na verloop van tijd toch het gevoel binnen dat de meeste liedjes net dat beetje te veel op elkaar lijken. Spitalfield lijkt in zijn volledigheid overigens flink op het eigenste Janez Detd: eenzelfde aanpak en een flink gelijkende klank. Daar houden dan ook alle overeenkomsten op, want Janez Detd bevat over het algemeen net dat beetje meer ziel.
Spitalfield is een beetje onderhevig aan een syndroom dat nogal veel poppunkbands teistert, namelijk dat een volledige plaat niet blijft boeien. Wanneer iemand de nummers los van elkaar hoort klinkt het allemaal fris en ongedwongen, maar een volledige schijf is te veel van het goede. Maar Spitalfield heeft in elk geval wel kans om in een of andere hitlijst te raken want aan poppotentieel ontbreekt het hen zeker niet.
Meer over Spitalfield
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
