Het grootste deel van het cd-boekje van Spektrum's debuutalbum is gevuld met foto's van de bandleden in volle actie. Het live-aspect is misschien een aanwijzing voor de reden waarom 'Enter The Spektrum' omarmd is door bepaalde kringen in de muziekpers, waar nog wel eens geklaagd wordt over een gebrek aan dansmuziek met smoel. Het blijft bij Spektrum niet alleen bij beelden: hun geluid schreeuwt er inderdaad om op het podium gebracht te worden en is daar misschien wel beter thuis dan op de cd.
De band heeft lak aan hokjes. Hoewel punky disco uit de vroege jaren tachtig – passend in een huidige trend – bijna overal hoorbaar van invloed is, schakelt Spektrum daarnaast voortdurend tussen van franje gestripte funk, pop en house. Grootste gemene deler is de vrij minimale productie; de meeste nummers leunen vooral op drums en basgitaar, aangevuld met wat effecten en eenvoudige synths. Tot zover alles koek en ei. De zeer nadrukkelijk aanwezige leadvocaliste Lola Olafisoye zaait met haar performance echter verdeeldheid. Haar geknepen en bewust niet toonvaste stemgeluid gaat gepaard met teksten die niet altijd even sterk zijn. Wel steekt ze ontegenzeggelijk veel energie in haar flexibele afwisseling tussen zang, gekreun, gefluister en opgewonden geluidjes. Dat valt de ene luisterbeurt beter dan de andere, maar de zware effecten waarmee haar klanken regelmatig grondig gemanipuleerd worden, hebben impact. En het moet beaamd: wanneer Spektrum's muziek live en spontaan gebracht wordt, kunnen zowel frontvrouw als band met dit materiaal de nodige potten breken.
Op de cd zijn – tenminste, voor hen die de capriolen van de vocaliste niet zo sexy vinden – de meest geslaagde nummers die, waar zij niet teveel de aandacht trekt. Daar is namelijk meer lucht voor het geluid van bandleider / programmeur Gabriel Olegavich, die met beperkte bouwstenen soms messcherpe grooves neerzet. Het meest is dat laatste het geval in 'Kinda New', dankzij onder andere de kale bassdrums en snares, de korte hi-hatjes, de zoals overal presente basgitaar en een onverwachtse, hard funkende synthsolo. Ook het snelle, energieke 'Freefall' en het droge 'Freakbox' mogen er zijn. Tracks als deze laten de kracht van Spektrum zien: de betere kanten van de muziek uit de jaren '80 combineren en uitvoeren met een hedendaagse aanpak. Het brandmerk 'retro' zou dit werk daarmee tekort doen.
Meer over Spektrum
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
