Er is technisch getinte death metal, en er is hypertechnische death metal. Die laatste categorie is niet altijd even verteerbaar, vooral gezien het feit dat de muzikanten in kwestie vaak vergeten echte nummers te schrijven en zich vooral bezighouden met uitgebreide masturbatie op de respectievelijke instrumenten. Het Zweedse Spawn of Possession viel daar ook onder. Viel, want met 'Incurso' hebben de heren eindelijk door dat al dat gepiel nergens heen leidt als er geen degelijke songs achter staan. Aangezien ze die combinatie nu wel doorhebben, is 'Incurso' meteen hun meest geslaagde wapenfeit tot dusver.
Het voorgaande album 'Noctambulant' dateert inmiddels van 2007, dus er was meer dan tijd genoeg om flink te schaven aan het songmateriaal. Dat is overigens goed hoorbaar. Aan de basisingrediënten van Spawn of Possession's aanpak is gelukkig niet gesleuteld. Dat betekent zoveel als dat de haast ridicuul moeilijke riffs en drumpartijen een luisteraar om de oren vliegen en er werkelijk geen seconde rust aanwezig is. Nochtans hebben de jongens deze keer het geheel verpakt in meer memorabele songs en dat maakt de band nu bijzonder dodelijk. Dodelijk efficiënt, that is. Wie daar nog aan mocht twijfelen, mag altijd tracks als 'The Evangelist' of 'Spiritual Deception' tot zich nemen, en achteraf niet komen klagen dat er een zenuwcrisis is opgedoken.
Die supertechnische aanpak is natuurlijk ook meteen het zwakke punt soms. Immers, het vergt wel wat inspanning van een luisteraar om dit soort muziek ten volle te doorgronden en zelfs na vijf luisterbeurten zijn er riffs en melodieën te ontdekken die voorheen nog compleet wazig bleken. Het stevige hak-op-de-tak-gevoel is ook nog aanwezig en op het eerste gehoor komen veel nummers over als los zand. Edoch, wie even doorbijt, ontdekt meer pakkende en 'eenvoudiger' melodieën dan vroeger, en aan het eind van de rit blijft er ook meer hangen. Van een knieval voor toegankelijkheid kan echter niet gesproken worden, aangezien de razernij en geflipte inslag van het geheel meer dan bewaard gebleven is.
Spawn of Possession lijkt met 'Incurso' volledig volwassen te zijn en nestelt zich netjes aan de subtop van extreem technische death metalbands. De songs zijn puik, de productie top en het geheel swingt als een Parkinsonpatiënt met ADHD. Meer moet dat soms niet zijn.
