De Amerikaanse emorockformatie Sparta wordt steevast in één adem genoemd met progrockers The Mars Volta. Samen met Cedric Bixler Zavala en Omar Rodriguez-Lopez vormden Jim Ward, Paul Hinojos en Tony Hajjar immers de finale line-up van het ter ziele gegane At the Drive-In. Na de split trokken de twee eerstgenoemden met The Mars Volta resoluut de experimentele kaart, terwijl Sparta de meer traditionele weg opging. Ook na het vertrek van Hinojos blijft het verleden hen achtervolgen, maar op 'Threes' drijven Ward en de zijnen hun demonen uit.
De ingehouden intro van 'Untreatable Disease' escaleert dra in een bezielde litanie wiens hyperkinetische combinatie van deemoedige gitaren en hoekig drumwerk meteen de toon zet voor de rest van het album. Nog meer dan bij At the Drive-In treedt Wards krachtige doch gevoelige stemgeluid naar de voorgrond. En laat dat nu zowel Spartas grote kracht als grote zwakte zijn: de afzonderlijke tracks grijpen de luisteraar genadeloos naar de keel, maar als geheel biedt 'Threes' op muzikaal vlak iets te weinig diepgang om de aandacht te blijven vasthouden. 'Crawl' zorgt vocaal wel voor een eerste hoogtepunt: "The difference between finding what you love / And loving what you found / Is killing us right now". Andere moments de gloire zijn 'Taking Back Control', een strakke riot song a là Kaiser Chiefs, en 'The Most Vicious Crime', dat het zowaar zes minuten uitzingt zonder één moment te vervelen. Wie zei er daar iets over zwaktes?
Daar waar The Mars Volta grossiert in technische capriolen en experimentele songstructuren, zweert Sparta bij ambachtswerk met veel gevoel voor melodie. 'Threes' is grensverleggend noch geniaal, maar wél een verzameling aanstekelijke, van pathos doordrongen rocksongs die emotionaliteit en intensiteit hand in hand laten gaan. Soms moet dat niet meer zijn.
Meer over Sparta
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
