Will Johnson is een bezig bijtje. Naast zijn solocarrière is hij ook nog frontman en songschrijver bij Centro-matic en South San Gabriel – al zijn de drie projecten muzikaal niet altijd even makkelijk van elkaar te scheiden. Met deze laatste band is hij ondertussen aan zijn tweede album toe. 'The Carlton Chronicles: Not Until the Operation's through' is zowaar een conceptalbum: in elk nummer is de kat Carlton aan het woord. Dar is – gelukkig - weinig van te merken: het concept blijft beperkt tot de teksten.
Muzikaal is alles bij het oude gebleven. Opener 'Charred Resentmen the Same' is vintage Will Johnson. Met warme elektrische gitaren, drum en orgel bouwt hij een rustige, folky sfeertje op, waar zijn zachte, warme stem uitstekend in past. Banjo en harp leggen hier een daar en klein accent en zetten het mooie instrumentarium en volle geluid extra in de verf. South San Gabriel moet het dan ook niet zozeer van zijn originaliteit hebben, maar eerder van zijn songs. En daar is zeker in het eerste deel van 'The Carlton Chronicles' niets mis mee. Het hoogst breekbare 'Predatory King Today', met een mooie rol voor pedal steel en cello, slaagt erin de luisteraar meer dan zes minuten te boeien zonder technische hoogstandjes of ritme-experimenten. Dat het nummer eigenlijk over een kat gaat die een vogel vangt, blijft helemaal op de (tekstuele) achtergrond: In a flash the blood runs fast / Can't undo that broken back / Feathers strewn about / His breath is getting short, running out / Sad he lost his fight / But I know I'll sleep well tonight." Eén van de hoogtepunten is ongetwijfeld 'The Dark of Garage', dat met zijn zacht elektronische drumbeat er sowieso een beetje uitspringt. Met enkel een akoestische gitaar, wat spaarzame accentjes op piano en pedal steel en een stel wondermooie stemmen kan South San Gabriel zonder meer overtuigen.
'The Carlton Chronicles' baadt zoals de meeste van Johnson's projecten in een rustig voortkabbelende folksfeer à la Iron & Wine of Sufjan Stevens. Het enige nadeel daarvan is dat weinig nummers er echt uitspringen. In de tweede helft durft het album zichzelf dan ook al eens herhalen – zeker voor wie vooralsnog geen fan is. Al blijven de songs op zich sterk genoeg, ze missen de overtuigingskracht om de luisteraar helemaal mee te nemen. Voor wie die onveranderlijke gelatenheid net de kracht is van South San Gabriel, kan zo'n minpunt uiteraard weinig schelen. Voor hen is 'The Carlton Chronicles' dan ook gewoon een mooie verzameling intieme songs in goede fluisterfolktraditie.
Meer over South San Gabriel
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
