Ze blijven maar ten tonele verschijnen, die Engelse poprockbands met veel charisma en hitpotentieel. Het trio South bevindt zich op het clichématige kruispunt van de Coldplaydreef, de Muse- en de Travisstraat, terwijl de oudere acid-psychedelica van bands als The Stone Roses om de hoek piept. Daarmee zal de band deze zomer allicht zowel doordringen in de diepte van veel jonge tienerhartjes, als op podia van een aantal grotere festivals zoals Glastonbury, Common Ground, ... . Deze naam is er alvast eentje om in het oog te houden.
De band heeft een vreemde carrièrewending gemaakt. Een eerste plaatje werd zo warm onthaald, dat James Lavelle (UNKLE) de band meteen tekende voor zijn Mo Wax label en er een fijn elektronisch schijfje mee uitbracht dat zich baseerde op virtuoze triphop. Met deze 'With the Tides' heeft South een draai van zo'n 180° gemaakt en gekozen voor een typisch Brits, zweverig poprockgeluid. Het warme en tegelijk lichtgevoelige karakter dat deze plaat uitstraalt, is mee ontstaan uit de spiegelgladde productie van Dave Erunga (Manic Street Preachers, Ash, Idlewild, ...). Lekker hoekige ritmen, strelende gitaarmelodieën en de vlotte en zuivere zang van Joel Cadsbury zijn de voor de hand liggende troeven. Een vleugje strijkers, rhodes of zelfs één enkele keer een verscholen banjo mogen ('Loosen Your Hold'), samen met een flinke reverb, de muzikale emotie vervolledigen. Toch mijdt de groep het niet om ook stevigere distortions in hun zomerse popnummers te steken, waardoor bijvoorbeeld de hitsingle 'Colours in Waves' wat vastere voet op aarde krijgt. Zo bloeien verschillende nummers telkens open tot een zuiver vuurwerk van licht schreeuwende zang die baadt in een ijl gitaarlandschap. Maar het gaat er zeker niet altijd even krachtig aan toe. De hemels rustige ballade '9 Lives' rust zelfs op de zoete strelingen van een zinderende harp en wordt verder enkel met cello ondersteund. Al bij al zijn dat wel leuke, maar niet meteen wereldschokkende zaken. Voor de liefhebber eindigt de plaat nog in een geweldige geluidsmuur van hemelende gitaren en neuriënde gezangen; precies zoals het boekje het voorschrijft.
South maakt popsymfonieën die zowel in de hoofdtelefoon als op de festivalweide zullen nazinderen. De formule waarop dit gebeurt is al lang gekend, de invulling ervan is wederom erg fris en aangenaam. De lange versheiddatum en de hitgevoeligheid van veel nummers op deze plaat zullen de band hopelijk enkel maar in de kaarten spelen. Op naar de winkel dames!
Meer over South
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
