Echte superbands bestaande uit roemrijke leden zijn niet meteen dik gezaaid. Velvet Revolver kan eentje genoemd worden, maar die band is eigenlijk Guns 'n' Roses met een andere zanger. Dito trouwens voor Audioslave, wat Rage Against The Machine met een andere zanger is. Soul Sirkus is dan veeleer een supergroep binnen de hardrock te noemen, gewoon doordat de vier bandleden van een andere achtergrond komen. Gitarist Neil Schon heeft zijn sporen verdiend bij Journey; drumgenie Virgil Donati zit ook op de kruk bij Planet X en Ring of Fire; bassist Marco Mendoza kan als belangrijkste broodheren Thin Lizzy en Whitesnake op zijn CV zetten en frontman Jeff Scott Soto, tegenwoordig bij Talisman, heeft ook al bij onder anderen Axel Rudi Pell gezongen. Soul Sirkus is een heel mooi voorbeeld hoe klassebakken samenkomen en een ronduit fantastische schijf kunnen afleveren.
Al wie dacht dat hardrock dood en begraven was krijgt dank zij 'World Play' een fikse slag in het gezicht. Dat Neil Schon perfect weet hoe hij aanstekelijke nummers kan schrijven is een pluspunt, dat de rest van de band de muziek schijnbaar ademt helpt enkel het plezier te vergroten. Soul Sirkus heeft geen kapsones, probeert nergens te pretenderen dat ze het warm water uitvinden maar houden van een eenvoudige dosis hardrock, voorzien van gietijzeren gitaarpartijen en overheerlijke solo's. Virgil Donati speelt voor zijn doen redelijk sober, maar links en rechts valt te horen dat sommige drumpartijen veel ingewikkelder zijn dan ze klinken. Het is zijn vakmanschap dat het geheel zo organisch laat overkomen en zijn haast onaards gevoel voor timing levert de ruggengraat waarboven de rest van de band al eens kan freewheelen. Gitarist Neil Schon presteert het om telkens subtiele variaties in zijn stukken te steken, zodat op geen enkel moment dezelfde riff weerklinkt of toch niet helemaal. Naast een fikse solo tijdens de brug van de meeste nummers gooit hij hier en daar wat kleinere solootjes door het geheel en dat geeft 'World Play' een extra duwtje in de rug. Het mag trouwens eindelijk ook eens gezegd worden dat Jeff Scott Soto een absolute wereldzanger is. Oorspronkelijk was Soto een rasechte soulzanger, maar zijn voorliefde voor stevige gitaarmuziek heeft zijn carrière een andere richting uitgeduwd. Het gevoel, de liefde en de overtuigingskracht die hij echter in de soul heeft geleerd, neemt hij mee naar de hardrock en zijn ruwfluwelen timbre laat kippenvel op ieders huid omhoog komen. Het maakt niet uit of er stevig van leer wordt getrokken of het tempo gedrukt wordt in een zacht liefdesverhaal: hij kan het moeiteloos laten boeien.
Soul Sirkus vormt een perfect tegengif tegen de platte commercie in de hitparades en geeft aan dat een hardrockband nog lang niet een uitvergroot cliché hoeft te zijn. Integendeel, 'World Play' is een meeslepende rit die bijzonder weinig zielen onberoerd zal laten. Iedereen mag rustig wegdromen bij de zestien klassenummers die deze plaat rijk is. Weinigen zullen het zich beklagen.
Meer over Soul Sirkus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
