'There Are No Goodbyes' is alweer het vijfde volwaardige studioalbum van de spraakmakende treurpopband Sophia. 'Meer van hetzelfde' is een slogan die inmiddels opgaat, hoewel het contrast tussen enthousiaste, intense ballades en hun zwartgallige, droevige inhoud misschien nooit eerder zo groot was. Liefdesverdriet is ditmaal de grote boeman. Ook dit album is daarom uitermate geschikt voor verdoemde zielen, mensen zonder eigenwaarde en geknakte pubers, hoewel dat op het eerste gehoor zo niet opvalt.
Wees stil, ogen toe, luister. Het is de enige manier om de muziek van Sophia ten volle te kunnen beleven. De inhoud is bedoeld om mensen te raken en mee te sleuren, dus daar moet men zich voor kunnen openstellen. 'There Are No Reasons' blijkt dan ook opnieuw een groeiplaat. Ondanks een aanvankelijk aardige weelde van arrangementen met piano, strijkers en samenzang die het akoestisch gitaarkarakter van de tien songs op deze plaat verbloemen, blijft het aantal 'aha'-momenten immers bewust beperkt. De immer terneergeslagen, melancholische stem van boegbeeld Robin Proper-Sheppard blijft als een zwar(t)e deken op de subtiliteit van deze muziek drukken. Dat valt des te meer op in afsluiter 'Portugal': een lang vooraf geschreven lied waarin een mooie intro van gitaar en ontdubbeld vioolspel een optimistische toon neerzetten die de zang wegcijfert. Jammer genoeg verglijdt Sophia ondanks die start met een paar verhelderende nummers halverwege af tot zijn typisch slepende treurballades met futloos tikkende ritmen. Somberheid wordt zo ver doorgedreven dat 'There Are No Reasons' een zware last wordt om te dragen. Zonder zijn finesse met klokkenspel ('Obvious'), sierlijk strijkwerk van Calina de la Mare of therapeutische teksten zou dit album zich dan ook tot de eindstreep moeten slepen.
Sophia blijft op en top zichzelf op deze nieuwe plaat en dat blijkt zowel een troef als een pijnpunt. Langzamerhand rijst de vraag wat het leven Robin Proper-Sheppard nog allemaal kan aandoen. Gelukkig belet opperste zwartgalligheid dit gezelschap nog steeds niet erg mooie, broze en introverte muziek te maken, die misschien nog best tot uiting komt op de toegevoegde bonus-cd van een akoestisch liveconcert. In een ander seizoen zou deze plaat helemaal tot zijn recht komen.
Meer over Sophia
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
