Israël herbergt vele geheimen, maar die van de metalen industrie komen stilaan naar boven en met Sonne Adam krijgt een luisteraar een loeier van een act bij! Op basis van een enkele EP kregen deze jongens een contract aangeboden bij Century Media, en na het beluisteren van 'Transformation' snapt een mens meteen waarom: deze portie death/doom is niet alleen succulent, maar tegelijk naargeestig, eigenzinnig en wanstaltig lekker.
Mocht het niet geweten zijn dat Sonne Adam (oftewel “haat voor de mensheid”) een moderne act is, dan zou het totaalgeluid van deze schijf doen geloven dat de heren samen met bands als Celtic Frost, Paradise Lost en Morbid Angel begonnen waren. Immers, de ongepolijste tot ronduit rauwe productie, gecombineerd met dat vuige grafgeluid dat oudere death metalplaten kenmerkt geeft dit een extra toets nostalgie, gecombineerd met een hedendaagse instelling. Sonne Adam doet niet mee aan overdreven snelheid, maar laat eerder de bloederige lappen gitaar spreken. Hier en daar gaan de drumpartijen over naar een pompend dubbel basritme, maar veelal sleept het geheel zich voort in een naar verrotting ruikende begrafenismars.
Opener 'We Who Worship the Black' is een perfecte mission statement: op een bed van langzame en groezelige gitaren weerklinkt de grafstrot van bassist/vocalist Dahan. Zijn verrotte brul doet meer dan eens denken aan de oerstrot van onder meer David Vincent (Morbid Angel) en Nick Holmes (Paradise Lost), maar Dahan presteert het om zowaar nog zieker te klinken. Dankzij wat extra galm krijgen zijn declamerende zanglijnen een onwereldse toets, eentje die dat apocalyptische karakter nog extra in de verf zet.
Op dezelfde loodzware manier sleept Sonne Adam een luisteraar mee door de cirkels van de hel, en de misantropie vloeit als zwart slijm door elke porie van deze plaat. Echt opgewekt wordt een mens hier niet van, maar daar staat wel tegenover dat dit een excellente uiting van zwarte kunst is, eentje die niet al te vaak wordt gemaakt. In tegenstelling tot het circus-satanisme van veel black metalbands, komt die onwereldse invalshoek bij dit collectief als gemeend over, en dat maakt Sonne Adam geestesgenoot van Celtic Frost/Triptykon. Het leidt trouwens geen twijfel dat liefhebbers van die act ook deze jongens in het hart gaan sluiten. Het zij hen meer dan gegund.
