Als Sonic Youth een nieuwe plaat aankondigt, houdt de alternatieve gitaarwereld zijn adem even in. Zeker wanneer Thurston Moore en co zichzelf bevrijd hebben van een jarenlang juk van hun voormalige platenfirma en beloven de moeilijk toegankelijke experimenten te laten wijken voor de progressieve sound van de jaren '90, wordt menig dertiger zenuwachtig. Zonder omzwerven: 'The Eternal' is inderdaad Sonic Youth 'pur sang': aanstootgevend, luidruchtig en toch ook melodieus sterk en heerlijk verslavend.
Het New Yorkse gezelschap – dat werd verrijkt met ex-Pavement lid Mark Idbold – heeft duidelijk de teugels weer strak in de hand. Tegendraads gitaarwerk van te hoog gestemde instrumenten, stevige drumpatronen en de typisch vocale man / vrouw afwisseling tussen Moore en de nog steeds fabuleuze Kim Gordon blijven de ingrediënten van de Sonic Youth-sound, die de geest van The Velvet Underground levendig houden. Wie vernieuwing verwachtte, is eraan voor de moeite. De plaat blijkt echter wel te bestaan uit twaalf erg variërende, maar stuk voor stuk beklijvende songs. Een doordravende, rechtlijnige melodie in 'Antenna' en aanvulling met het gepiep van twee analoge radio's biedt de ruimte om uit te wijden richting postrock en gierend gitaargeweld en 'Malibu Gas Station' bevat een om elkaar cirkelend snaarspel dat tot verstomming dwingt. Toch keert dit kwintet telkens netjes terug binnen de door zichzelf uitgezette lijnen. Tempowijzigingen, tegendraadse partijen en momenten van heerlijke chaos staan netjes ten dienste van de songbasis. Voeg daar dan nog de warme bas van Gordon bij die een knaller als 'Calming the Snake' met een stevige riff mag inzetten en het is meteen duidelijk waarom deze band nog steeds zo'n legendarische status wordt aangemeten. Deze plaat is opnieuw een knap staaltje gecontroleerde noise (" I did not fade from noise meditation"). Wanneer naar goede rocktraditie de band in 'Poison Arrow' opklimt naar een climax waar de versterkers het lijken te begeven en het drumstel in elkaar stuikt, is het feest helemaal compleet. Een lekker lang en psychedelisch 'Massage the History' sluit dit album dan ook met verve af.
Sonic Youth heeft zijn doortocht in Europa deze festivalzomer gemist, maar maakt dat met 'The Eternal' ruimschoots goed. Zoals beloofd, ademt de cd helemaal de geest weg van het oude en vertrouwde werk. Fans van het eerste uur die maar al te graag teruggrijpen naar klassiekers en zich een beetje storen aan de diversiteit van deze plaat, moeten zich maar eens afvragen wat de band live met dit werk zal doen. Vuurwerk is nu al gegarandeerd.
Meer over Sonic Youth
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
