Sommige bands doen het wel héél rustig aan: in het geval van het Texaanse Solitude Aeturnus maar liefst acht jaar tussen hun vorige album 'Adagio' en dit 'Alone'. Gelukkig blijkt al snel dat dit oerdoomcollectief eens te meer een indrukwekkend album aan zijn palmares heeft toegevoegd.
'Scent of Death' opent de dans met een loodzware riff die bijna als een mantra herhaald wordt. De licht klaaglijke zang van Robert Lowe is gegroeid en hij haalt elke noot perfect. Gitarist en songschrijver John Perez is niet te beroerd om tussen de trage nummers al eens een snelle solo te zetten. 'Waiting For the Light' begint bijvoorbeeld met een zware, bluesy riff en flink wat hoog octaangesoleer; Lowe heeft tijdens dit nummer slechts een kleine rol te spelen. Wie nog nooit gehoord had van een doomslaapliedje, moet dringend 'Blessed Be the Dead' onder de loep nemen: een semi-akoestische passage domineert het geheel, terwijl de drums een gestaag – zij het langzaam – tempo opbouwen. Bij 'Sightless' mag het allemaal dan weer wat sneller en vooral de thrashy solo van Perez is om vingers bij af te likken. De pre-chorus doet geregeld denken aan een poppy blues, terwijl het refrein behoorlijk naargeestig uit de hoek komt dankzij de atypische noten en het tegendraadse tempo. Bombast en lichte keyboards worden ook niet geweerd in 'Upon Within', waar hoorbaar is dat bands als Type O Negative of the Bronx Casket Co. allicht in contact kwamen met Solitude Aeturnus. Snel is de band niet bepaald, maar slepend als My Dying Bride beheersen deze Amerikanen toch net dat beetje beter. Gromzang hoeft overigens ook niet verwacht te worden, aangezien Robert Lowe vooral beschikt over een zeer heldere stem met een lichte korrel. De kers op de taart is afsluiter 'Essence of Black', waar de band middels alweer superbe riffs en haast unieke sfeerschepping bijna tien minuten doorgaat, compleet met mooie Perez-solo's.
Het grote publiek zal deze band nooit opmerken, daarvoor zijn deze heren te eigenzinnig en te onproductief. Maar wie heerlijk langzame en haast onwerelds evocerende muziek met graagte consumeert, kan niet anders dan dit album op de kop tikken.
Meer over Solitude Aeturnus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
