Het Waalse duo Soldout staat inmiddels alweer tien jaar garant voor discopop en happy tunes met een wat meer sinistere, psychedelische ondertoon. Die laatste bleek van belang voor de Belgische cineaste Delphine Lehericey. Haar wat controversiële film over twee in de liefde experimenterende pubers heeft een donkere, psychologische achtergrond die perfect past bij Soldout. De vijfde langspeler van Charlotte Maison en David Baboulis mocht dan ook een integrale soundtrack worden voor deze cinemaprent.
Het is wat opmerkelijk dat dit album opent met een cover van de Pet Shop Boys. Zoals Soldout het zelf stelt: “it’s a sin”. Deze nogal platte openingszet blijkt echter een afleidingsmanoeuvre, ook al steekt de diepe, emotieloze stem van Charlotte hier wel prima af tegen de hoog fonkelende orgeltunetjes. Haar donkerblauwe zang krijgt trouwens op heel dit album voorrang op dancebeats en synthesizermelodieën, wat voor een opmerkelijk poppy karakter zorgt.
Voordat het allemaal te vrouwelijk dreigt te worden, betreedt gastzanger John Stargasm (Ghinzu) het strijdtoneel met zijn wat sinistere, ontdubbelde stem. Zo ruikt een nummer als ‘Julia’s Dance’ met prominente gitaargrooves en sombere vocale inkleuring wel op een new wavesong, ware het niet dat de ondersteunende elektronica net wat te blits en opgewekt klinkt.
Er is veel geknutseld en gesleuteld aan sound en sfeer, dat staat vast. Zelfs een instrumentaal ‘The Road’ legt de klemtoon niet zozeer op dance en beats, maar op een traag opwellende psychedelica van spacediscogeluiden en hoofdtollende effecten. Hier zijn geen eindeloos uitgeplozen details nodig, het overheersende gevoel primeert. Het is met die finesse dat Soldout zijn verleden definitief vaarwel zegt en zich afscheurt van andere Belgische dancekoppels als Vive la Fête of Nid en Sancy. Deze plaat houdt niet van oppervlakkigheden en weigert om een moment van zwakte te vertonen. Liever doordachte deephouse in ‘Just a Night’ dan kitscherige discobeats. Liever tollende effecten dan te gladde synthesizerriedeltjes van drie noten.
Erg lang is deze soundtrack niet, met acht tracks (waaronder dus een wat weinig overtuigende cover) maakt Soldout zich er vanaf. Toch is dit een mooie elektronische plaat met doordachte popmuziek, die het perfect stelt zonder de bijbehorende film.
