Sommige mensen hebben echt niet genoeg aan één bezigheid. Neem nu Matt Zane, opperhoofd bij Society 1. Deze man heeft zijn sporen reeds verdiend in de porno-industrie, maar hij besloot om zich te storten op de muziek. Zane's voorliefde voor stevige shockrock drukt netjes zijn stempel op het werk van Society 1. Alleen kan de bedenking gemaakt worden of het aloude gezegde: "Schoenmaker, blijf bij je leest." niet van toepassing is.
De voorliefde voor 'klassieke' acts als Alice Cooper of WASP is in elk geval zeer duidelijk terug te vinden in de présence van Society 1. Een flinke lik mascara, het duistere imago en de uitstraling dat deze heren best niet alleen worden gelaten in de buurt van nietsvermoedende dochters hebben ze van deze grootmeesters. De looks heeft de band dus al. Alleen het muzikale luik laat het een beetje afweten. Single 'It Isn't Me' is een oeverloze brok herrie die alle kanten op wil en uiteindelijk nergens aankomt. De halfslachtige schreeuwzang die door een vervormer werd gejaagd maakt nauwelijks indruk en komt heel snel banaal over. Zowel drums, bas als gitaar spelen weinig meer dan standaard drie akkoorden rock, maar dan van het soort dat voorspelbaar en weinig pakkend is. Die truc met de vervormde stem gebruikt Zane overigens nog meer, maar het voegt niets wezenlijks toe aan het geheel. Als hij de digitale effecten achterwege laat wordt het duidelijk dat Zane niet beschikt over een wereldstem. Dat hoeft geen beletsel te zijn, maar hij wordt vooral genekt door de erg zwakke muzikale begeleiding. Hieraan kan zelfs geen sporadisch opduikende keyboardriedel of flard beukende industrialdrum ene moer aan veranderen. De teenage angst en dik opgelegde misantropie die de band uitstraalt komt ook eerder lachwekkend dan overtuigend over. Het is allemaal iets te opzichtig uit het handboek 'Hoe wordt ik rockster?' gepikt. Daarom ook dat het volledige album een maat voor niets is.
Overroepen en overschat is een heldere bestempeling van Society 1. Dat de groep niets wezenlijks toevoegt aan de muziek is geen verwijt, dat ze blijkbaar zelf overtuigd zijn van hun kunnen is dat des te meer. Deze plaat gaat moeiteloos het ene oor in en het andere uit. Misschien dat Matt Zane toch beter zijn eerste beroep opnieuw opneemt.
Meer over Society 1
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
