Oorspronkelijk bijeengekomen om "de bullshit van mainstream muziek te ondermijnen en wat lol te tappen", speelt het Engelse punktrio Snuff nu al zo'n vijftien jaar de planken van de obscure zaalvloertjes los. Dat heeft hen geen windeieren gelegd. Zeven langspelers, een vet contract bij toonaangevend punkrock label Fat Wreck Chords en een doorbraak in de diepste skatersregionen later is het nu hoog tijd om eens een overzichtsplaat te maken die dit alles chronologisch bundelt. Een plaat met vijfentwintig beste hits en een tweede met al even veel onuitgegeven songs en livenummers is het monsterlijke totaal waar deze 'Six of One, Half a Dozen of the Other' uit bestaat.
Een halve pint meebrulpunk, een borreltje hardcore en vijf druppeltjes ska: het geluid van Snuff onderscheidt zich wel degelijk van andere groten in de scène. Het razendsnelle, strakke tempo dat deze groep aanhoudt is, samen met de aanvankelijk erg rommelige productie, een rechtstreeks afkooksel van de hoogdagen van de Londense punkspirit. Dat valt op het duidelijk evoluerende, eerste schijfje goed op te maken. Samenzang manifesteert zich aanvankelijk nog in het door mekaar brullen van gitarist Simon en bassist Andy (beiden later vervangen). De melodie wordt met de gitaar wel aangegeven, maar veeleer ingeroepen dan netjes gezongen en dat geeft de muziek van dit trio telkens weer een heel hoog livegehalte. Energie is dan ook een toverwoord in deze gierende punk. Naarmate de groep (en dus ook deze plaat) evolueert, begint Snuff echter meer te rommelen met melodietjes, rock'n'rollpartijen ('I Know What You Want') of reggae-intermezzi ('Do Nothing') en opzwepende samenzang ('Ecstacy'). Dat geeft dit plaatje een aangename verademing. Het gevaar van een té strak rechttoe rechtaan geraas is immers reëel, maar net niet aanwezig op 'Six of One, Half a Dozen of the Other'. Na verloop van tijd maakt Snuff ook ruimte voor enkele andere partijen en stijlen en breidt het trio uit tot een volwaardig vijftal. Hammond ('Nick Northern', 'Iyehf Taidu Leikh') of blazers ('Marbles') gaan meer en meer het geluid van de groep bepalen, waarmee kan uitgeweken worden naar bigbandnummers ('Thief') of zelfs heuse salsa ('Soul Limbo'). Door kwaliteit echter steeds hoger in het vaandel te dragen en dit te combineren met een feestelijke punksfeer toont deze groep zich oppermachtig.
Het tweede plaatje vervolledigt het brede muzikale beeld van deze groep. Zo zijn er niet enkel de noodzakelijke, opgefokte covers ('I Think We're Alone Now', 'I Can See Clearly Now' of 'I Will Survive'), maar ook enkele meer experimentele b-kantjes en enkele live weergaven die aangeven dat 'sfeer' en 'ambiance' wel degelijk kernwoorden zijn. Drie eerder onuitgegeven nummers moeten de laatste twijfelende punkrocker naar de winkel laten hollen.
Een stamboom in het boekje openbaart een verwantschap met Gorillaz, The Streets tot zelfs Future Sound Of London en The Spice Girls. Zo bont maakt deze indrukwekkende verzamelaar het niet. Hoewel Snuff door de jaren heen wel zowat alle grenzen van het genre heeft afgehold en daarmee toonaangevend is voor honderden punkgroepjes, blijft het hier toch gaan om gescheurde broeken en hanenkammenmuziek. Laat dat echter geen domper betekenen op de feestvreugde!
Meer over SNUFF
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
