Smokey and Miho – The Two EPs. Alsof het verder geen uitleg behoeft dat het hier gaat over Smokey Hormel en Miho Hatori die twee eerder uitgebrachte EPs (Smokey & Miho en Tempo De Amor) als full-cd heruitbrengen. Echt volslagen onbekend kunnen Smokey en Miho dan ook niet genoemd worden: Smokey Hormel deelde als gitarist al de planken met ondere andere de popartiesten Beck, Tom Waits en Mick Jagger, terwijl Miho Hatori, in oorsprong singer-songwriter bij het Japanse funk-collectief Cibo Matto, als vocaliste ook al albums opfleurde van onder meer John Zorn, de Beastie Boys en recent de Gorillaz. Enkele jaren geleden ontdekten de twee tijdens een gezamenlijke tour van Beck en Cibo Matto een gedeelde passie en interesse voor Braziliaanse muziek en een nieuw duo was geboren.
Integenstelling tot de eerder experimentele muziek die Smokey en vooral Miho in andere bands maken, is 'The Two EPs' een propere, gepolijste hommage aan Braziliaanse muziek zonder verrassingen, maar daarom niet minder van kwaliteit. De zon straalt zowaar wat harder bij het luisteren van het eerste nummer, 'Tempo De Amor', een frisse traditionele bossanova, compleet met trompet, cuica, een sensuele gitaar op de achtergrond en de stem van Miho Hatori die op een bewonderenswaardig natuurlijke Braziliaanse manier de 'tijd van de liefde' bezingt. Ook 'Bocoché' gaat verder op dit elan en toont aan dat in het Braziliaans zingen ook Smokey Hormel best afgaat. Uit nummers als 'Bocoché' blijkt uit de kleine details als de percussie, het achtergrondkoortje, e.d., dat er geen moeite gespaard is geweest om de muziek op een authentieke manier eer aan te doen. Dat blijkt ook uit 'Consolaçaó' en 'Canto de Iemanjá': bossanova is zon, maar ook melancholie en die sfeer wordt in deze twee nummers perfect opgeroepen. Het laatste nummer uit de 'Tempo De Amor' EP steekt in dit opzicht ook een beetje af tegen de vorige: alhoewel 'Canto do Caboclo Pedra Preta' ontegensprekelijk Braziliaans blijft, wordt het ingezet met een digitale bozzanova drumsample ondersteund door live percussie en een ritmisch disco-gitaarrifje. De breuk tussen de nummers uit het eerste album en het tweede bestaat eigenlijk enkel uit een taalwissel. De eigen nummers uit de 'Smokey And Miho' EP zijn wel Engelstalig, maar voor de rest is de sfeer even authentiek als het eerste gedeelte van de CD. 'Summer Rain' en 'Blue Glasses' zijn weer rustige bossanova-shuffles die perfect muzikaal behangpapier zijn voor koffie en krantlezen op een zonnige rustdag. De ijle trompet en de cuica in het muzikale en structuurloze intermezzo 'Orixá en Iemanjá' zijn in die sfeer al lang vergeten voor je er erg in hebt. 'The Two EPs' sluit af met twee iets meer inspirerende en opvallende nummers. 'Nzage' is de enige cover op 'Smokey And Miho' en geschreven door de Angolese popartiest Pereira. De melodielijn doet dan ook eerder Afrikaans dan Braziliaans aan en is eerder te klasseren onder de noemer 'wereldmuziek'. Het leuke in dit nummer zit in de gitaar- en trompeteffecten die een mystieke sfeer oproepen. Het laatste nummer op 'The Two EPs' is het eerste nummer dat het duo uitbracht en dat verscheen op de soundtrack van de Mexicaanse film 'Y Tu Mama Tambien', 'Ocean In Your Eyes'. Dit nummer is eerder een popnummer met een lichte r&b groove en kan bezwaarlijk nog authentiek Braziliaans genoemd worden, maar valt daarom niet uit de toon van de rest van het album.
'The Two EPs' is een leuk en rustig album op een erg kwaliteitsvolle en professionele manier gemaakt en met veel aandacht voor authenticiteit. Het is niet meteen een hoogvlieger voor wie al vertrouwd is met deze muziek, maar voor wie nog op zoek is naar zon en melancholie op een schijfje is dit zeker een aanrader.
Meer over Smokey and Miho
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
