Mocht er een alternatieve versie van de Efteling bestaan, eentje waarin de gnomen en kobolden wel degelijk leefden en waarin ze argeloze bezoekers achterna zouden zitten, dan zou Ásmegin de passende muziek leveren. De nauwe omschrijving voor dit soort muziek is folkmetal, maar dat doet haast elke band binnen dat stramien onrecht aan. Toegegeven, er zit folk in Ásmegin, maar er zit even veel black, death en andere soorten metal bij.
De band is met andere woorden niet voor één gat te vangen en dat is maar goed ook. In plaats van slechts een enkel trucje te beheersen en dat vervolgens ad infinitum uit te melken, heeft Ásmegin goed door dat afwisseling troef is. 'Af Helvegum' is zwaar, als de vermolmde oude poorten van het sprookjesrijk die met piepende en krakende scharnieren moeten worden open gesleurd door oude verweerde poortwachters. De logge stem, het gezapige tempo en de viool (!) geven zonder problemen die beelden mee. Daartegen is 'Bruderov Paa Hagstadtun' ingespeeld aan een razend tempo, met ratelende drums, nijdige gitaren en dito schreeuw. 'Huldradans – Hin Gronnkledde' is dan weer folk op z'n best, met enkel wat traditionele instrumenten, lieflijke vrouwenzang en een 'een-twee-drie'-ritme. Heel leuk detail is de mondharp, waarbij het 'twoing twoing'-geluid (het is een omschrijving als een ander) de luisteraar helemaal transporteert naar een onderaards feest waar elfen en kabouters aan de dis zitten en waar naar hartelust gedanst kan worden. Die afwisseling zet zich in de volgende songs verder, maar dan meer door in elk nummer afzonderlijk al die facetten aan bod te laten komen. Het is bijna alsof Ásmegin door de eerste drie nummers wilde zeggen: dit is wat we in petto hebben en nu draaien we dat in elk liedje erdoor.
Niet iedereen kan zich hierin vinden. Het is namelijk net een natuurwet bij folk metal: ofwel vindt een mens dit geweldig, ofwel vindt een ander er hoegenaamd niets aan. Dat is meer dan bij andere metalstijlen hier het geval. Voor wie zich kan vinden in een sprookjesland waarvan de scherpe randjes nog niet zijn afgevijld is 'Hin Vordende Sod & Sö' een absolute aanrader. Voor wie nog gelooft dat alle sprookjes goed aflopen en dat er nooit iemand sterft of dat er geen kwade geesten bestaan zou dit des duivels kunnen zijn.
Meer over Ásmegin
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
