Wie kent er nog de 'Masters of the Universe' ? met de held He-Man (hoe macho kan iets worden?) en zijn eeuwige tegenpool, de kwade Skeletor? Nu bestaat er blijkbaar ook een rock 'n' rollband die Skeletor heet en dat vraagt uiteraard om een nader onderzoek. Is dit sonische Skeletor even goed in het evoceren van de belichaming van het kwade?
Op het eerste gezicht en eerste gehoor is het in elk geval snel duidelijk dat Skeletor zich focust op de belangrijke dingen des levens: bier en meiden. Daar is weinig mis mee en aangezien beide dingen behoren tot de standaardinteresses van de meeste mannen mag Skeletor gerust het gaspedaal beginnen intrappen. De rock 'n' roll die gepresenteerd wordt zit in het straatje van Peter Pan Speedrock, met toch wat verschillen. Zo ligt het octaangehalte bij Peter Pan Speedrock beduidend hoger dan bij Skeletor. Om één of andere reden wil dit 'HellFireRockMachine' niet echt uit de startblokken wegschieten en verkwistend gas geven. Het tempo ligt overwegend vrij laag en Skeletor kan zich maar moeizaam herpakken. Het geluid van de schijf is helder, daar waar misschien een iets groezeliger klank aangewezen was. Tot daar aan toe, maar vooral bij de zang hapert er wat. Niet dat de vocalist in kwestie slecht is, voor een (vermoedelijk) Duitser klinkt hij heel behoorlijk, maar er zit geen gevaar in, geen ruwe randjes. Dat laatste is vrij essentieel voor een wilde rockplaat en zeker eentje die een titel als deze meetorst.
Skeletor mist overredingskracht, kort en simpel. Nergens op 'HellFireRockMachine' geeft de band een indicatie van overtuigd doorrammen met verstand op nul en volume op tien. Toegegeven, de hoes ziet er zeer mooi uit en zou perfect passen bij een dodelijk potje rock 'n' roll, maar helaas is de verpakking in dit geval beter dan de inhoud, iets wat veel beter omgekeerd had moeten zijn.
Meer over Skeletor
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
