Het debuut van het Ijslandse Skálmöld – 'Baldur' – was misschien niet de meest vernieuwende schijf op vlak van Vikingmetal, maar het plaatje deed wat het moest doen: pakkende deuntjes bezorgen die de glorieuze tijd van het oude Noorden bezongen. Nu is de band teruggekeerd met alweer een conceptalbum dat deze keer draait rond Loki en zijn kinderen. Loki is vooral bekend als de godheid die geregeld allerlei zaken mispeutert, maar heeft hij ook deze plaat vervloekt?
Waar op de vorige schijf de groep nog meer opviel door een eigenzinniger aanpak dan de meeste anderen, is dat aparte karakter deze keer wat weggedeemsterd. Niet dat Skálmöld niet meer weet hoe aardige songs te pennen, maar ditmaal klinkt het sneller alsof iedereen het al eens eerder heeft gehoord.
Het begint al met de toename aan 'vrolijke' deuntjes. Waar de meeste acts binnen dit genre de fout maken om te veel de grapjurken uit te hangen, weet Skálmöld dat voorlopig te mijden, maar het is wel opvallend hoe erg toegankelijk de meeste nummers van het album nu zijn. De riffs zijn meer doorsnee en het tempo ligt schijnbaar een stukje lager. Dat er nog vaak in koor of groep gezongen wordt, is wel gebleven en trekt het epische niveau van het geheel weer naar boven.
Wat de heren deze keer dan weer wel iets doortastender doortrekken, is variatie wat betreft de felheid van de riffs. Zo valt er links en rechts voorzichtig wat thrash te ontdekken, al werkt die aanpak niet altijd even goed. Zo beginnen een paar tracks wat te zwalpen. An sich is er weinig mis met de in wezen Vikingmetal van deze jongens, maar het geheel is wat afgevlakt en daardoor verliest de band aan interesse.
Het lijkt wel alsof de groep op 'Börn Loka' een beetje aan het zoeken is naar de definitieve identiteit. Dat maakt dit schijfje een stukje minder dan de voorganger, maar dat kan wel zeggen dat het de volgende keer misschien raak is. Op dit moment is 'Börn Loka' aardig, maar dan ook niets meer.
