Het curriculum van de Amerikaanse gitarist Ben Chasny is op zijn minst indrukwekkend te noemen. Naast zijn gitaarwerk bij de psychedelische band Comets On Fire, staat hij geregeld ook ten dienste van groepen als Bangalore, de noiseband Magik Markers en het Britse Current 93. Alsof de nachten met zo'n CV al niet kort genoeg zijn, blaast Chasny in zijn vrije tijd ook nog stoom af met zijn soloproject Six Organs of Admittance. Het is met dit laatste dat de Californiër ook zijn meest persoonlijke werk aflevert. Six Organs produceert sinds het debuut in 1998 zowat elk jaar een plaat - de teller staat nu met 'Shelter From the Ash' op tien - en luidde enkele jaren geleden een hype in die door de Amerikaanse media free-folk werd gedoopt.
Chasny is een kind van de Californische woestijn en dat valt op. De muziek ademt de verslavende dampen van stonerrock die haar bakermat vond op de illegale rockraves temidden van de Californische woestijn. (Raves die zo ondermeer groepen als Kyuss en Color Haze voortbrachten.) Voorts combineert Chansy de pure gitaarklanken met zwoele, repetitieve indie-elementen en psychedelische curiosa als klokken en drones. Deze laatste werden echter voor het tiende album grotendeels weggelaten. Hierdoor is 'Shelter From the Ash' een zwoel, hypnotiserend plaatje waar met weinig ingerediënten (een klassieke opstelling van gitaren, bas en drum), heel veel wordt gedaan.
Opener 'Alone With The Alone' is meteen een van de uitzonderingen. Dit nummer wordt nog wél gefundeerd door zware, psychedelische basklanken. Daaroverheen beweegt zich een mengeling van gitaren die door elkaar akoestische tokkelriffs en scherpe progrocksolo's laten klinken. De drummer streelt aan een soort ADHD-tempo de hi-hats terwijl een subtiele, hymneachtige zang zachtjes op de achtergrond klinkt. 'Strangles Road' doet het met heel wat minder. In dit rustige, singer-songwriternummer wordt alle aandacht gevestigd op de akoestische gitaar en de zang van Chasny, die voor de gelegenheid wordt bijgestaan door Elisa Ambrogio (zangeres en gitariste bij Magik Markers). Resultaat is een lieflijk klinkend stukje melancholiek dat piekt tijdens de goed geplaatste solo's op elektrische gitaar.
Terugkerende elementen zijn de voortdurende afwisseling van akoestische tokkels – meestal opgevist uit de stonerrockvijver - en scherpe elektrische gitaarsolo's. Chansy bewijst zich als gitaarmeester door enorm ingewikkelde gitaarriffs te spelen terwijl hij er tegelijkertijd toch in slaagt de rust ten allen tijde te bewaren. Nadeel is wel dat het album op deze manier ook zelden piekt. Pas tijdens het voorlaatste nummer, titeltrack 'Shelter From The Ash', worden alle registers opengegooid. Deze song is het enige op het album dat gestaag, maar zeker naar een echte climax groeit. Het repetitieve thema op de akoestische gitaar dient als basis voor een steeds scherper wordende elektrische gitaar. De drummer timmert naar hartelust ieder drumvel af en gaat halverwege zelfs nog voor steviger drumwerk: iets wat tijdens de andere tracks steeds gemist wordt.
Hoewel 'Shelter From the Ash' absoluut een leuk, zwoel plaatje is, klinkt het heel weinig origineel. Chasny teert voort op het traditionele recept van zijn vorige albums en levert zo eerder een genreplaat af dan een zoektocht naar vernieuwing, iets wat toch geen overbodige luxe is bij een tiende album. Chasny's composities worden daarmee ook het best verteerd als achtergrondmuziek. Enkel een liefhebber zal zich bij een zoveelste genreplaat nog geconcentreerd op zijn luchtmatras willen leggen.
Meer over Six Organs of Admittance
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
