Frederik Sioen is een Gentse singersongwriter, die al 2 jaar met succes rondtoert. Hij was laureaat van Debuutrock, 2de finalist van het Oost-Vlaams Rockconcours en won de Demopoll van Studio Brussel en Poppunt, zodat hij deel kon uitmaken van 100% Puur, een traject dat Poppunt voor jonge bands uitstippelt. Klinkt als hoog tijd voor een album en met 'See You Naked' debuteert Sioen sterk. Waar hij vroeger nog solo toerde met zijn piano, wordt hij op deze cd door een volledige band omringd. Naast de piano van Sioen, die centraal staat, bestaat de band uit twee violisten, basgitaar en drum. Maar daarbuiten komen nog een gitaar, een accordeon en een dwarsfluit de nummers versterken. Dat geeft pop van de lichte soort, maar producer Pieter-Jan De Smet (PJDS) laat regelmatig zijn rockinvloed gelden.
Verder zijn strofe-refein-structuren niet afgelijnd, omdat er veel aandacht gaat naar de overgang van het ene deel van het nummer in het andere. Dit zorgt voor de nodige variatie in de tracks, maar ook als album is het voldoende afwisselend. Naast intiemere nummers, staan er op 'See You Naked' ook echte songs met de nodige power. Zo is opener en titelnummer 'See You Naked' het meest rockende nummer en dat is in de eerste plaats toe te schrijven aan de zware gitaarlijn. Ook 'Boom!' geeft er een lap op, met bijna dansbare en jazzy breakbeats. Hierover speelt een dwarsfluit een aanstekelijk deuntje dat niet zou misstaan in een jaren '70 pornofilm. 'Wild Wild West' haalt z'n kracht uit een hoog rock 'n' roll gehalte. Hoewel het nummer met een sublieme pianosolo begint, bouwt het nummer daarna dreigend op. In plaats van helemaal in wild gitaargeweld uit te barsten, krijg je een prachtige pianospel met daarbij een hese en hartstochtelijke stem. Ook in 'Motorboat' komt de piano mooi tot uiting, maar deze keer is het opzwepender, zoals dat ook bij An Pierlé het geval is. Hier vallen eveneens de momenten vol funk en soul op. Net zoals de single 'Cruisin'' trouwens, waar er wel meegewiegd móet worden. 'Shy' zet met een accordeon zelfs een wals in, waardoor het wiegen alleen nog maar toeneemt. Toch is er op deze plaat ook plaats voor intiemere nummers. In 'Too Good To Be True' komt Sioens stem helemaal tot zijn recht, maar wordt nooit pathetisch, ondanks het beperkte instrumentarium van piano en hopen violen. Die beladenheid is dan weer wel te vinden in 'Another Ballad', dat wel weer een ballade is, maar eentje van de wondermooie soort. Net zoals deze plaat trouwens.
Meer over Sioen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
