Simian Mobile Disco (SMD) is de elektronische voortzetting van de gesplitte Britse band Simian. Dankzij een remix van Justice, een toen nog onbekend Frans producersduo, werd hun track 'We Are Your Friends' een feesthymne en een wereldhit. Dat gaf James Ford en James Shaw van Simian het duwtje in de rug om zelf als dj's, remixers en producers aan de slag te gaan. Na enkele zéér gesmaakte releases worden de twee James'en van Simian Mobile Disco de vaandeldragers genoemd van het nieuwe genre New Rave (een mix van rave-elementen, electro en house).
Met de stompende electrobeats en de stekende synthesizers van opener 'Sleep Deprivation' lokt SMD de luisteraar naar een denkbeeldig donker en zweterig rave-hol waar het de plaat 'Attack Decay Sustain Release' te berde zal brengen. Maar 'I Got Down' dat daar op volgt, breekt het hoge ritme en feestgevoel dat SMD met 'Sleep Deprivation' opwekt. Constante claps en vervormd riedeltje dat aan Daft Punk doet denken, zijn het fundament van een gezapige track. Gelukkig trekt SMD de situatie weer recht met de eerder uitgebrachte singles 'It's the Beat', 'Hustler' en 'Tits and Acid'. Deze drie nummers hebben de voorbije maanden de populariteit van SMD de hoogte ingejaagd en bleken stuk voor stuk knallers te zijn. De weerkerende eurodance-aanzet van 'It's the Beat' doet denken aan de Belgische act Technotronic. 'Hustler' bouwt met deep-electro en een ghetto rap zorgvuldig op naar een climax van jewelste. De track breekt iets over de helft bijna in twee en komt met een formidabel slot op de proppen. Een onwijze baslijn ontketent samen met typische synthesizergeluiden en percussie een tornado van geweldig geluid. Een acid beat en gesamplede vocals van 'Tits & Acid' worden aan de hand van een ritmisch crescendo naar een atmosferisch middelpunt geleid. Wanneer pal in het midden het rustpunt aan zijn einde komt, loeien de SMD-sirenes en volgt er opnieuw een bombardement van een verschroeiende bas en breakbeats.
Deel twee van 'Attack Decay Sustain Release' bevat nieuw en ongerept SMD-materiaal. Het start met het juweeltje 'I Believe' dat met een prachtige zangpartij van ex-Simian-collega Simon Lord uitpakt. De ballade heeft een gematigde melodie waar af en toe een subtiele acid-toets aan toegevoegd wordt. De lyrics van 'Hotdog' zijn niet echt om over naar huis te schrijven (bv. "Let's get the rythm of the hotdog"), maar dat doet niets af van het feit dat het een onderhoudend nummer is met een golvende bas- en drumbegeleiding. Spijtig dat de gemiddelde SMD-song op deze plaat maar drieëneenhalve minuut duurt. Zo komt er aan het hemels sfeervolle 'Wooden' té snel een einde. Het nummer met zweverige electropop à la Royksöpp en elektronische strijkers kan de aandacht ongetwijfeld een paar minuten langer vasthouden om een nog sterkere indruk achter laten. Het poppy 'Love', inclusief flauwe songtekst, en het chaotische amalgaam van verwrongen blieps in 'Scott' sluiten het debuutalbum op een aparte manier af.
De debuutplaat is opgenomen met analoge instrumenten en dat warme gevoel klinkt doorheen het album, kleine foutjes incluis. Simian Mobile Disco heeft, ondanks de afwezigheid van een overweldigende wow-factor, met 'Attack Decay Sustain Release' een energieke en strakke luisterervaring in elkaar gebokst die de oude raver uit een winterslaap haalt. Samen met Justice ('†') en Digitalism ('Idealism') is Simian Mobile Disco kandidaat voor dancegroep van het jaar.
Meer over Simian Mobile Disco
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
