Simeon Ten Holt (1923) is zonder twijfel één van meest succesvolle Nederlandse componisten van zijn generatie. In tegenstelling tot veel van zijn collega’s heeft hij een groot publiek weten aan te spreken met zijn minimalistische, hypnotiserende melodieën. Stilistisch behoort hij tot de dezelfde categorie als enkele beroemde Amerikanen waaronder Steve Reich, Terry Riley en Philip Glass. Toch valt Ten Holt op door zijn voorliefde voor vredige consonanten en romantische dynamiek. Zijn meesterwerk ‘Canto Ostinato’ dateert van 1979. De oorspronkelijke uitvoering was geschreven voor drie piano’s en een elektronisch orgel. Sindsdien zijn er al talloze opnames van dit werk gemaakt, ook met andere bezettingen zoals met vier piano’s, twee piano’s, percussie- of saxofoonensemble. De partituur voorziet namelijk heel wat vrijheden voor de uitvoerders. Er zijn nergens accenten, dynamische markeringen of tijdsindicaties aangeduid, opdat de spelers tijdens een uitvoering de ruimte hebben om ingrijpende muzikale beslissingen te nemen.
Assia Cunego (1983), een jonge harpiste van Italiaanse origine, is al enkele jaren één van de rijzende sterren aan het klassieke firmament. Op korte tijd heeft ze al een aanzienlijke hoeveelheid cd’s uitgebracht, gaande van J.S. Bach tot Dave Brubeck. In 2007 maakte ze met goedkeuring van Ten Holt een versie van Canto Ostinato voor solo harp. Anders dan de majestueuze pianoversies klinkt deze transparante bewerking soms wat kaal, maar dit wordt gecompenseerd door een nachtelijke elegantie en aangename frasering waarmee Cunego dit werk laat zingen als een nachtegaal aan de oever van een kabbelende rivier. Ze verstaat ook de kunst om door haar groot dynamisch vermogen repetitieve muziek als ‘Canto Ostinato’ fris en levendig te vertolken tot de laatste noot.
Na meer dan 50 minuten bereikt deze meditatieve cd haar hoogtepunt en tevens kippenvelmoment, wanneer Cunego zich van haar meest romantische kant laat horen en het bloedmooie thema inzet waaraan deze compositie een groot deel van zijn populariteit te danken heeft. Hoewel het zeer lastig is om op harp het klankvolume van een piano te evenaren, slaagt de harpiste erin om deze climax voldoende kracht mee te geven. Dit is vast niet het laatste dat ze de mensheid zal laten horen!
Meer over Simeon ten Holt
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
