Over een succesverhaal gesproken. De Oost-Vlaamse band Square One mocht op vijf jaar tijd achtereenvolgens een ep'tje uitbrengen op het punkrocklabel Funtime, de Demopoll van Studio Brussel winnen, een split cd uitbrengen op de Italiaanse markt met de emoband Friday Star en tenslotte door de talentscout Steven Vanhavere (Arid, Lemon) gerestyled worden tot de succesband Silverene. Inmiddels kennen groten als Sony Music, Columbia, Clearchannel, Mojo Concerts, TMF, ... geen gesloten deuren meer voor dit jonge kwintet. Ze zijn op dreef.
Bon, inmiddels zal de punkrockcover 'Go Your Own Way' van Fleetwood Mac wegens overexposure op de radio zowat iedereen wel de keel gaan uithangen. Het is niet enkel een erg gemakkelijke, maar ook over-commerciële manier om de vlag buiten te hangen. Zoals verwacht is de rest van deze plaat spiegelglad. Daar is producer Jo Francken (Zita Swoon, Monza, .Calibre, Savana Station, Camden, Laïs, ...) mede verantwoordelijk voor. Vlotte popnummers, een punkrock-achtige uitstraling en een mooi uitgebalanceerde afwisseling tussen rustigere en snellere meezingers ... deze debuutplaat bulkt van de (degelijke) voorspelbaarheid. Tien nummertjes zweven mooi tussen de 3 en de 4 minuten. Toch is Silverene niet zomaar de zoveelste punkpop tienergroep op rij. Deze cd bevat vooral rustigere nummers die meer de poprockkant opgaan. Hoogtepunt hiervan is de van strijkers voorziene slow 'Angels in Return'. Vreemd genoeg zorgt dat nergens echt voor vuurwerk, wat bij een voorbeeldband als Janez Detd wél het geval is. (uitzonderingen als het krachtiger gespeelde 'The Edge' niet te nagesproken). Nummers als 'All I Am' komen nogal futloos en ongepassioneerd over. Voorspelbare gitaarakkoorden, een sobere maar afdoende drum, populaire baslijntjes en berekende muzikale effectjes vormen de instrumentale achtergrond voor de veelal tezamen gezongen en eenvoudige tekstlijnen. Ook die beantwoorden volmondig aan de verwachtingen van de puberpop ("Let's set the record straight / we won't negotiate / we wanna blow you away / you hear the music play") De melodieuze, tegendraads wippende intro van 'Breathe' (waar VJ Evi Hanssen en Donna presentatrice Caren Meynen als achtergrondzangeressen inspringen) is een muzikale uitzondering en een artistiek hoogstandje. Verder gaat 'Silverene' er in als zoete koek die weinig nasmaak heeft.
Ondanks de op en top professionele behandeling die achter deze cd schuilgaat, voldoet het resultaat niet helemaal aan de verwachtingen. De prettig gestoorde, zomerse hoes / binnenposter kan daar helaas niet veel aan veranderen. Een stevige promotiecampagne zal wel voor de verhoopte verkoopscijfers zorgen. De muzikale kwaliteit moet daar helaas voor onderdoen.
'Silverene' wakkert allicht de discussie aan tussen kwaliteitspuriteinen en commerciële verkopers. Vanuit muzikaal oogpunt moet de plaat de duimen leggen voor een heleboel andere recente Vlaamse releases. Niet? Nog één keertje dan: "You can go your own way / go your own way".
Meer over Silverene
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
