Sigismondo D'India (1582-1629) is niet meteen een grote naam in de muziekgeschiedenis, nochtans getuigen zijn solo-madrigalen van een grote originaliteit. D'India heeft les gevolgd te Napels bij Giovanni De Macque, een componist van Vlaamse oorsprong die vooral bekend is om zijn gedurfde chromatische harmonieën. Ook Gesualdo, Giovanni Maria Trabaci en Ascanio Mayone zijn bij hem in de leer geweest.
De originaliteit van D'India ligt voornamelijk in de gevoelige tekstexpressie, soms bijna wisselend per woord. Maria Cristina Kiehr interpreteert deze wisselende stemmingen zeer intens wat deze uitvoeringen tot een levendige vertelling maakt. In 'Torna il sereno Zefiro' is dit zeer duidelijk te volgen: de frisse, luchtige stemming slaat plots om in een zwaarmoedige sfeer van zodra de droefheid ter sprake komt.
Het Concerto Soave onder leiding van Jean-Marc Aymes is eveneens sterk geëngageerd in deze uitvoering. De continuo wordt gespeeld op clavecimbel, orgel, luit, harp of gitaar al naargelang de stemming van het stuk, absoluut geen bandwerk dus. De strijkers zijn in hun spelen even expressief als de zang zodat er een echte muzikale dialoog ontstaat. Als intermezzi speelt het Concerto Soave enkele instrumentale werken van hoger vernoemde tijdgenoten. Hier kan het ensemble dan even volledig tot zijn recht komen, hetzij virtuoos in de 'Gagliarda' van G.M.Trabaci, hetzij eerder ingetogen in de 'Seconca Stravaganza' van G.De Macque.
Een bijzondere vermelding verdient 'Infelice Didone', deze compositie is door de dramatische geladenheid vergelijkbaar met werk van C.Monterverdi. Het is meer dan duidelijk dat Sigismondo D'India in deze solo-madrigalen geen tweederangscomponist is. Ook de expressieve uitvoering met veel inlevingsvermogen gebracht door Maria Cristina Kiehr draagt hier sterk toe bij. Totaal anders is 'Un di soletto' dat door zijn eenvoud even toegankelijk als geniaal is, deze melodie zou even beroemd kunnen zijn als 'Für Elise'. Het moge duidelijk zijn, Sigimondo D'India slaagt erin om binnen het genre van het solo-madrigaal een heel universum van gevoelens weer te geven.
