Met 'Seawards' levert het Zweedse zestal Sickoakes zijn tweede album af, het eerste voor Type Records. Wie zich wil overgeven aan het prachtige geluid van deze band neemt daar best alle tijd voor, want dat doen de muzikanten zelf ook. De cd duurt net geen uur en bestaat uit 7 tracks waarvan er 3 vlot over de 10 minuten gaan en eentje eindigt zelfs pas wanneer de teller de 22 minuten gepasseerd is. De epische, brede en ambient-achtige postrock van Sickoakes rechtvaardigt echter de lange duur van de nummers. Het repetitieve en instrumentale tapijt van drum, gitaar en bas, aangevuld met streepjes trompet, sax, strijkers (en/of accordeon) en al dan niet vals gestemde piano's ontrolt zich traag, maar verfijnd. De beproefde formule van traag opbouwen en later terugtrekken maakt Sickoakes verwant met bands als Godspeed You! Black Emperor en nog enkele dozijnen andere. Bij de Zweden resulteert deze opbouw echter niet in exploderende climaxen, maar schittert het geluid door lichtheid, helderheid en veel ruimte. De delicate balans die deze ambitieuze werkwijze vereist is op elk nummer van 'Seawards' aanwezig. Hierdoor komt de muziek los van ijkpunten als melodie, ritme en tempo en gaat ze zweven, daarbij de luisteraar meezuigend in de opbouw van elk nummer.
Hoe ontzettend mooi een trage opbouw kan zijn, valt op in het toepasselijk getitelde 'Taking the Stairs Instead of the Elevator'. De echo op de korte gitaarriff doet alle tijdsbesef vervagen. Door het invoegen van kleine streepjes trompet en sax en subtiele kleurverschuivingen van de basisriff plooit het nummer bovendien nu eens voorzichtig naar links, dan weer naar rechts. De kleine veranderingen in het nummer vormen daarbij nooit breuken, maar eerder een zacht op en af gaan, alvorens de track voorzichtig uitdunt en wegsterft. Het hiervoor al vermelde echo-effect is op haast alle nummers op 'Seawards' te gast. In 'Oceans on Hold' worden trompet en gitaar er mee gezegend, waardoor de klanken wel nevelslierten lijken die over de tragere bas en drum zweven. Uitzonderlijker voor de cd is hier het intreden van een uptempo gitaarriff, maar ook dan (en later wanneer er een fraai cimbaaltapijtje naast wordt gelegd) blijft alles heel licht en helder klinken.
Het gaspedaal wordt pas echt ingedrukt in het meer dan 22 minuten durende 'Wedding Rings & Bullets in the Same Golden Shrine (Part II)'. Vanuit een traag marstempo ontwikkelt zich een uitgesponnen ketting van akkoorden die met het binnenkomen van accordeon en cello even lijkt over te gaan in een vlot dansende DAAU-ambiance. In plaats van die verder uit te diepen kiezen de zes van Sickoakes er voor om het nummer breed en statig te laten openvouwen tot briljante proporties, waarbij het parelende geluid volledig bewaard blijft. Naar (ondertussen) goede gewoonte trekt ook dit nummer zich op het einde terug.
Dat zowat alle nummers op 'Seawards' volgens een beproefd recept werken, kan de pret niet drukken. De overtuiging waarmee de muzikanten dit concept invullen, zorgt voor een uur lang beklijvende muziek waarbij de lange nummers helemaal niet te lang klinken.
Meer over Sickoakes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
