Hulde aan Shonen Knife: het is slechts weinig groepen gegeven om op hun achttiende album nog zo fris en vitaal uit de hoek te komen. De Japanse dames hebben in hun dertigjarige bestaan dan wel nauwelijks aan de formule geraakt die hen tot een cultgroep gemaakt heeft, maar dat kan tenslotte ook gezegd worden van grote voorbeelden The Ramones. Wie Shonen Knife een beetje kent, weet dus waar hij zich aan kan verwachten.
Het openingssalvo van ‘Pop Tune’ is er een om U tegen te zeggen: drie catchy songs die zich op het snijpunt van garagerock, punk en sixtiespop bevinden en de groep op haar best laten horen. Het tempo gaat daarna wat omlaag, maar met een nummer als ‘Ghost Train’ mag er ook op de tweede helft nog gerockt worden.
Shonen Knife schrijft Engelstalige songs maar het accent van de dames (de drie leden verdelen de lead vocals onder elkaar) geeft het geheel een cachet van naïeve, zelfs kinderlijke positiviteit die zeer aanstekelijk werkt. De teksten zijn evenmin gecompliceerd: titels als ‘Sunshine’ en ‘Welcome To The Rock Club’ spreken voor zich.
Een enkele keer gaat het echter mis: ‘All You Can Eat’ is ongeïnspireerd op muzikaal vlak en ronduit vervelend op lyrisch vlak. Zangeres Naoko geeft instructies om uit eten te gaan, wat leidt tot schitterende poëzie als <i>”Don’t forget to take some vegetables”</i> en het eindeloze herhalen van de titel. Shonen Knife is vaker wel dan niet silly maar maakt hier toch een uitschuiver.
Een nummer als ‘Paper Clip’ heeft in feite een nog banaler onderwerp, maar compenseert dit dan weer door muzikaal een pak interessanter te zijn. De groep neemt hier wat gas terug en maakt gebruik van haar grootste wapen: de simpele, maar effectieve harmonieën. Ook ‘Psychedelic Life’ is de moeite: de sterke melodie en het gebruik van een fluit verlenen de song een interessante westernsfeer. Meer experimenteel dan dat wordt het echter nooit en ergens is dat wel jammer, wetende dat het tot zulke uitschieters kan leiden.
Op ‘Pop Tune’ klinkt Shonen Knife alsof de groep niet van plan is om de komende dertig jaar op pensioen te gaan. Zolang dat leidt tot fijne plaatjes als ‘Pop Tune’, zullen weinigen daarom rouwig zijn, al zou het ook interessant zijn om te zien waartoe Shonen Knife in staat is als de groep eens werkelijk aan het experimenteren slaat.
