Een geluk bij een ongeluk: zo kan de stroompanne omschreven worden die enkele jaren geleden de Commodore 64's van Shogun Kunitoki vernielde. De oude computers waarvan de Finse band zich tot dan toe bediend had konden naar het containerpark en de groep stortte zich op het analoge materiaal. Deze voorkeur voor muzikaal-technologische archeologie is op hun debuut 'Tasankokaiku' duidelijk te horen aan het warme geluid.
Door het stapelen van repetitieve keyboardlijntjes is Shogun Kunitoki muzikaal familie van het Apparat Organ Quartet en net als deze IJslanders maken de Finnen het zich niet al te moeilijk. De melodietjes zijn catchy genoeg om te blijven hangen en de combinaties ervan blijven steevast consonant, wat de muziek erg amusant maakt. De drumpartijen zijn eerder elementair gehouden: een wat meer ambitieuze benadering had de muziek een extra drive kunnen geven, maar het gebrek hieraan wordt gecompenseerd door de ronddraaiende ritmiek van de keyboardlijnen en de soms best rijke klank. Het geluid van analoge klavieren wordt daarbij aangevuld met een sporadisch streepje fluitende of spacy elektronica. Een van de rijkste nummers op het plaatje is ongetwijfeld 'Tropiikin Kuuma Huuma' dat opgefleurd wordt met harparpeggio's, orgelakkoordjes en de walsachtige kermisallures van de intro.
De nummers worden meestal gedacht vanuit de melodieën, waarbij de harmonie als het ware toevallig ontstaat door het contrapunt. Bij enkele nummers lijkt de werkwijze omgekeerd en wordt eerst een kader van akkoorden gegeven waar de motiefjes later ingepast worden. Dit is onder andere het geval bij '1918-1926', het sterkste nummer van het album. De akkoorden liggen als velden op een pedaalnoot, maar gaan elkaar na enige tijd in minder conventionele ritmes afwisselen. De wisseling van het ene naar het andere akkoord gebeurt dan net vroeger of later dan normaal gezien verwacht kan worden, waardoor de luisteraar gemakkelijk geboeid kan blijven door wat zich muzikaal afspeelt.
Deze ambitie om net iets meer te doen dan gewoon leuke muziekjes te maken, is ook op andere momenten terug te horen. Bijvoorbeeld in de manier waarop de luisteraar in 'Leivonen' en 'Tropiikin Kuuma Huuma' op het verkeerde been gezet wordt: de accenten van de melodie lijken – wanneer de drum binnenvalt – net ergens anders te liggen dan de luisteraar zich spontaan had voorgesteld. In het korte 'Tulevaisuus - Menneisyys = 1' ontstaat een bescheiden ritmische onstabiliteit wanneer twee stemmen elkaar snel en bijna in canon opvolgen. Echte brokken worden er hier echter niet gemaakt, waardoor de track niet ontsnapt aan een zekere onbenulligheid.
Voor de rest is 'Tasankokaiku' met een duur van 33 minuten leuk luistermateriaal voor wie het allemaal niet te serieus of te vooruitstrevend wil nemen. Om een langere duur te verantwoorden zou echter wat meer zoeken en proberen noodzakelijk geweest zijn, maar so far, so good.
Meer over Shogun Kunitoki
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
