'Sharko III' is de –warempel- derde cd van het Waalse trio Sharko. Samen met gitarist Teuk Henri en drummer Julien Paschal, brengt frontman David Bartholomé een gezellige, maar desondanks weinig overtuigende plaat. Zelf omschrijven ze hun muziek als simpele, normale poprock, waarbij een humoristische noot nooit veraf is. Humoristische noten zijn echter gevaarlijke dingen, waaraan ze zich op 'Sharko III' jammer genoeg meer dan eens verbrand hebben.
Openingstrack 'Tonite' roept een gezellige sfeer op van kleine clubs in de vroege, zatte morgen. Dit wordt plots omgegooid door het invallen van klarinetten en tuba's, die het nummer een fanfare-achtig tintje geven. De overige nummers op de cd klinken veel poppier en voller. Teuk Henri perst een indrukwekkend gamma klanken uit zijn gitaar, en Bartholomé gebruikt een nogal verfranste versie van de Engelse taal, die regelmatig vrij irritant is (vooral als hij het woord 'dizzy' uitspreekt). Over het algemeen klinken de nummers nogal zacht en lief. Het enige nummer dat de lijn doorbreekt is 'Luv Mix', dat met rap en een vette basriff aan een ietwat goedkope interpretatie van Beck doet denken. Dit is ook zowat het enige nummers dat op tekstueel vlak een redelijk niveau haalt. Meestal zijn de teksten kinderlijk eenvoudig en clichématig ("Sing lalalalaaa!" ). Hierbij komen dan nog eens de talrijke pogingen tot humoristische wendingen en tekstgrapjes ('Y.M.C.O. (Goodbye Bono Fox)' gaat over een man die de letter 'a' kwijt is). De plaat bevat met nummers als 'Spotlite' en 'President'wel enkele aanstekelijke meezingers met een aardig hitgehalte, maar kan voor de rest niet echt boeien.
"Tonight it's gonna be a great show", zingt Bartholomé in het eerste nummer. Iets te vroeg victorie gekraaid, zo blijkt, want ondanks enkele pakkende songs, weet 'Sharko III' niet echt te overtuigen.
Meer over Sharko
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
