Er gaapt een grote culturele kloof tussen Vlaanderen en Wallonië. Toegegeven, beide bevolkingsgroepen hebben aparte tradities en kunstuitingen en die moeten hun eigen leven kunnen leiden, maar het euvel zit hem meer in een wederzijdse apathie die de twee regio's cultureel steeds verder uit elkaar drijft. Gelieve daarom wat meer aandacht te schenken aan culturele verzoeners als David Bartholomé of zijn groep Sharko. De vierde plaat van dit olijke trio, 'Molecule', beschikt zowel over de francofone nonchalance en gezellige drukte als de Vlaamse fijngevoeligheid en gevoel voor hitpotentieel. Zonder naar een van beide kanten over te hellen, zorgen deze Brusselaars voor een synthese van wat voor velen onrijmbaar lijkt.
'Molecule' bevat elf korte, maar rijkgevulde liedjes die, op 'I Need Someone' na, allen de gedegen tijdslimiet van drie minuten respecteren. Op taalkundig vlak wordt ook niet al te complex gedaan: Bartholomé houdt alles netjes in het Engels, worstelt nooit met moeilijke woorden of constructies maar legt op een eenvoudige manier zijn gevoelens bloot. Luister even naar het korte, leuke 'Trip' waarin hij verklaart niet enkel in zijn eigen bizarre universum te leven, maar op zoek te zijn naar genegenheid, begrip en liefde. Een leuk, verslavend riffje maakt de smeekbede echter vrolijk, luchtig en erg sappig. 'Sugarboy' is dan weer voorzien van een geweldige baslijn die ervoor zorgt dat de prachtige zinsnede "Nobody here wants me / except good-looking girls" er als zoete koek in gaat. Al even verrassend is de wondermooie opener 'Bug', met een heerlijk kabbelend gitaartje, donderende drums en ijle steminvulling: een combinatie die zich perfect kan spiegelen aan Stings 'Russians', met het verschil dat Sharko wel opbouwt naar een heerlijke climax.
Is 'Molecule' dan dé superplaat die als Belgisch toonbeeld zou moeten dienen? Al wordt de internationale allure ondersteund door een zeer uitgebalanceerde klank van producer Dimitri Tikovoi (die onder andere bij Placebo zijn strepen verdiende), toch is het antwoord nee. Liedjes als het langgerekte 'I Need Someone', 'Skish Hee, I'm Gonna Make it' of de ouderwetse slow 'Love is a Bug' zijn niet meteen erg spitsvondig te noemen en halen het vlotte tempo van de cd onderuit. Sharko durft, net als op zijn vorige drie platen, af en toe tot geneuzel en geneurie te vervallen. Dat wordt gelukkig rechtgetrokken door enkele stevigere momenten als 'Rock 1' (interpreteerbaar als 'rock on').
Gezien de geweldige livereputatie van Sharko, bij deze toch een bescheiden oproep: geef 'Molecule' gerust een kans. Want zonder Sharko staan Vlaanderen en Wallonië spijtig genoeg net iets verder uit elkaar en, wat nog waarschijnlijker is, zonder uw steun zal Sharko Vlaanderen nooit kunnen veroveren!
Meer over Sharko
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
