Deze cd stelt twee van Rachmaninoffs laatste werken voor orkest voor: de derde symfonie, uit 1936, en de Symphonic Dances van vier jaar later. Beide werken werden in de Verenigde Staten geschreven, waar Rachmaninoff naartoe was gevlucht na de Russische revolutie van 1917. En hoewel de componist in zijn laatste jaren aan een chronisch heimwee naar zijn geboorteland leed, is daar in deze werken weinig van te merken. Vooral de 'Symphonic Dances' vallen op door hun vurig, onverschrokken karakter. De symfonie is in een cyclische, driedelige vorm gegoten, waarbij het tweede deel dienst doet als traag deel en scherzo samen.
Het Baltimore Symphony Orchestra geeft, onder leiding van chef- dirigent David Zinman een uitstekende en energieke uitvoering van beide werken ten beste. Met een erg accurate ritmiek en een blazerssectie, (koper- en houtblazers), die beslist tot de top behoren, krijgt deze muziek een 'drive' mee die maar al te vaak bij Rachmaninoff ontbreekt. Geen gezwollen, hoogromantische dramatiek hier, maar eerder een orkest dat krachtig en transparant klinkt, met stevige bassen die de strijkers slank en gestroomlijnd doen klinken. Toch slagen de hoge strijkers erin die typisch ouderwets Russische klank te bewaren, die een beetje wazig klinkt dankzij de kleine en ongelijke vibrato die gebruikt wordt. De soloviool, waarmee het tweede deel van de symfonie begint, heeft een 'jaren- veertig' gevoel over zich, maar dit voegt alleen maar extra charme toe aan de opname. Ook het smaakvolle gebruik van portamento in lyrische strijkerspassages roept diezelfde sfeer op. De houtblazers spelen uitstekend, met sterke soli in de verschillende solisten. De zachte hoornsoli in de symfonie klinken bescheiden maar gevoelig, terwijl passages voor verscheidene houtblazers a capella, (klarinetten en fluiten bijvoorbeeld, in de eerste Symfonische Dans), een intiem gevoel van kamermuziek over zich hebben. De kopers en het slagwerk klinken hard en droog genoeg, al kunnen de trompetten met een vette vibrato in lyrische en brede passages wat extra dramatiek brengen. David Zinmans interpretatie valt op door zijn frisheid en kracht, twee dingen die ogenschijnlijk niet volledig met elkaar gecombineerd zouden kunnen worden. Het Baltimore Symphony Orchestra slaagt hier echter schitterend in, dankzij de grote kwaliteit van haar muzikanten, en levert een erg overtuigende en meeslepende plaat af.
Meer over Sergei Rachmaninoff
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
