Toegegeven, de bandnaam van deze Noorse snaken klinkt als een geschifte tocht doorheen de Arabische woestijn, of als een sensuele Oosterse zangeres. Met tropische temperaturen of klanken heeft dit collectief echter weinig te maken, met een psychedelische trip des te meer. De band is immers door The Dandy Warhols op sleeptouw genomen doorheen Europa en wordt in één adem genoemd met My Bloody Valentine. Dit opzichtige debuut bulkt niet enkel van zwevende, zware gitaarpartijen maar vormt samen met keypartijen, tegendraadse ritmen en samples een heerlijke roes vol aanstekelijke, melodieuze psychedelica.
Aan ideeën en invalshoeken ontbreekt het deze steeds van bezetting wisselende groep niet. De basis mag dan wel stevig verankerd zijn in de rock, toch durven downtempo momenten, flemende pop en een gezonde dosis elektronisch experiment regelmatig om de hoek komen kijken. Dat maakt dat de band het niet nodig heeft te dwepen met het gegeven dat Sufjan Stevens marimba en fluit op deze plaat speelt.
De groep scoort alvast hoge punten dankzij heerlijk zweverige samenzang en een wervelend, psychedelisch gitaarspel in opener 'Drain Cosmetics'. Een wazige eindklank die in een roes rondwaart vormt een sterke link met The Dandy Warhols. Dankzij een helse geluidsmuur en een meer open eindklank komt opvolger 'Selina's Melodie Fountain' als een uppercut aan. Toch blijft de zang glijdend en zalvend. Een stevige basisriff en een arsenaal aan achtergrondgeluiden maakt het een dijk van een nummer. Serena-Maneesh heeft veel gevoel voor melodie en zonder enige moeite naait de groep op deze plaat de hoogtepunten aan mekaar. Wat te denken van een zes minuten durende instrumentale trip van vervormde gitaarsolo's die met ratelende ritmen in een bad van halo's en echo's verdrinken!? Puur genot is het antwoord. Pas tegen het einde van 'Candlelighted' valt een sensuele vrouwenstem in om samen met fluitjes, cello en piano het geheel wat te sussen. 'Beehiver II' is met schreeuwlelijke zang en gierende gitaren dan weer pure noise. Een voortdurende afwisseling tussen intense en dromerige passages kenmerkt de cd, waarvan de psychedelicafactor toch telkens hoog ligt. Ruisende en rommelige momenten binden soms het geheel, maar zijn toch eerder zeldzaam in de erg strak gespeelde en luidruchtige nummers van Serena-Maneesh. Een rollende baslijn en een tikkend ritme houden het korte 'Simplicity' draaiend, terwijl gitaarwalmen en –effecten heen en weer gieren en voor een broeierige sfeer zorgen. Doordat de erg langdurige en vrij karakterloze afsluiter 'Your Blood in Mine' in gelijkaardige halo's opent, blijft het dromerige, rommelige gevoel aangehouden. Langzaam maar zeker kruipt Serena-Maneesh echter naar de oppervlakte voor een laatste expliciet hoogtepunt. De song bouwt een kleine tien minuten op tot een erg rumoerig geheel om in een massieve geluidsmuur van door mekaar zwierende partijen te eindigen.
Dit titelloze schijfje slaat met moeite zijn aanhoorder tot verstomming. Een prima gevoel voor melodie, stevige gitaarmuziek en uitdagende partijen zorgen steevast voor een gevoel van herkenning, terwijl de groep toch een eigen karakter uitstraalt. Verder zorgt Serena-Maneesh voor een verslavend gevoel door voor de nodige verborgen details te zorgen die elke luisterbeurt tot nieuwe ontdekkingen leidt. Toeval of niet, maar deze cd is uitgebracht op een gloednieuw label met de toepasselijke naam 'Playlouder'...
Meer over Serena-Maneesh
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
