De laatste jaren ging het behoorlijk minder met 's werelds meest favoriete Braziliaanse death/thrashband Sepultura, iets wat begon met het nogal tumultueuze vertrek van frontman Max Cavalera kort na de release van het geniale album 'Roots'. Max vormde kort daarop Soulfly en de heren Andreas Kisser, Igor Cavalera en Paulo Jr. vonden in de boomlange Derrick Green een nieuwe frontman. Maar al wie de oerschreeuw van Max gewend was, moest flink wennen aan de meer hardcore getinte zang van Green. Daarbij kwam nog dat de chemie tussen songwriters Kisser en Cavalera toch wel gemist werd.
Doorspoelen naar 2009, en Sepultura laat alweer een conceptalbum op de wereld los. Waar vorige plaat 'Dante XXI' draaide rond Dante's Inferno, is 'A-lex' gevormd naar het boek 'A Clockwork Orange' van Anthony Burgess. Het ziet er naar uit dat conceptalbums de heren wel liggen. Het vertrek van Igor Cavalera heeft niet voor veel problemen gezorgd, aangezien in Jean Dolabella een meer dan adequate vervanger werd gevonden. 'A-lex' is een behoorlijk lange plaat, met maar liefst achttien tracks (waarvan weliswaar vier soundscapes/intro's) en met een flinke dosis agressiviteit. Al enkele jaren laten de heren hun hardcore-roots volop spreken en dat vertaalt zich naar korte, energieke songs met flink wat gehak en de rauwe, schreeuwerige zang van Green. Maar toch blijft het gevoel hangen dat er iets ontbreekt aan de formule. Hoewel Andreas Kisser geregeld sterke riffs uit zijn mouw schudt, zoals in het heerlijke beukertje 'Moloko Mesto' of 'Sadistic Values', echt blijven hangen doen ze niet. Daar kunnen zelfs zijn archetypische gierende soli, compleet met geflipte notenwisselingen, weinig aan veranderen. Zangreus Green spuwt haat en venijn en laat een zeldzame keer zelfs horen dat ook reguliere zang tot de mogelijkheden behoort, maar ondanks al zijn harde werk blijft een mens achter met het gevoel dat hier meer in zat. Sepultura is de laatste jaren stelselmatig aan het wegzakken en heeft helaas vooral nog de naam mee.
Hoewel 'A-lex' een bijzonder verdienstelijke poging is om alweer een potig conceptalbum af te leveren, schort er toch vanalles aan. Echt memorabele songs ontbreken en soms lijkt het alsof Sepultura vervaagt tot een doordeweeks hardcorebandje. Bijzonder jammer, maar in dit geval is het meer dan waar dat de waarheid kwetst: de relevantie van de band wordt hoe langer hoe meer twijfelachtig.
Meer over Sepultura
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
