Scum from the Sun is een apart beestje in de wondere wereld van drones en soundscapes. Dat heeft misschien te maken met de Italiaanse roots van dit project, maar wie louter voortzoemende klankescapades verwacht, zou best grote ogen kunnen optrekken aan de dualiteit van het treffend getitelde vierde album.
'4' is geen voor de hand liggende schijf. De vier tracks zijn samen goed voor een meer dan respectabele speelduur en zijn vooral lekker uitgesponnen. Kwestie van sfeeropbouw kan Scum from the Sun dan ook weinig verkeerd doen. De songs of geluidsschilderijen beginnen telkens op ongeveer dezelfde manier: een leuke dan wel passende drone of ambientgeluiden bouwen zachtjes op, waarna een stuk verder in het nummer plots vrij duidelijk gitaar- en baslijnen opduiken, vergezeld van een declamerende stem. Het grote verschil met veel andere ambient en dronebands is net die herkenbare gitaar- of basklank. De rustige stem bezigt enkel het Italiaans, wat een exotisch sfeertje oproept.
Toch blijft Scum from the Sun een tweeslachtig geval, want het album hinkt iets te vaak op twee gedachten. Het grote verschil zit hem in de opbouw naar een track en het nummer zelf. De opbouw, compleet met ruis, vervormingen en lekkere drones zit erg goed in elkaar en de griezelige dan wel beklijvende atmosfeer die Scum from the Sun voor het geestesoog laat opdoemen wérkt. Het moeilijke zit hem net wanneer de instrumenten zo duidelijk aan bod komen in combinatie met het spreken. Dat breekt de sfeer hard en het is net alsof de overgangen meer dan eens geforceerd werden. De serene dan wel saaie stem werkt ook niet altijd even goed om de aandacht te houden.
Scum from the Sun probeert een nieuwe kijk te bieden op sferische muziek en slaagt daar tot zekere hoogte in. Het is enkel jammer dat '4' iets te ongebalanceerd is en soms te weinig mooie overgangen biedt, waardoor de tracks versnipperd raken.
