Sinds hij in 2007 laureaat van de Internationale Koningin Elisabethwedstrijd werd, heeft Liebrecht Vanbeckevoort niet stil gezeten. Deze bloemlezing uit Schumanns vroege pianowerken is het resultaat van een opnamesessie in het Brussels Conservatorium in de zomer van 2009. Vanbeckevoort werpt zich op twee collecties karakterstukken, de bekende ‘Kinderszenen’ opus 15 en de ‘Faschingsschwank aus Wein’ opus 26 maar opent ernstiger, met Schumanns eerste klaviersonate in fis mineur opus 11.
Schumanns eerste sonate is een ijzersterk werk dat altijd een plezier is om te beluisteren, zeker in een enthousiaste uitvoering van een jonge muzikant als Liebrecht Vanbeckevoort. Natuurlijk bezitten delen als het openingsdeel of de wilde finale meer diepgang en maar wilskracht bij bijvoorbeeld een pianist als Eric Le Sage, om iemand te vernoemen die onlangs Schumanns integrale oeuvre voor piano opnam. Vanbeckevoorts uitvoering in zulke snelle delen is onstuimiger en daardoor net wat minder wilskrachtig maar dat jonge enthousiasme hoeft nauwelijks te verbazen van een pianist die net een kwarteeuw oud is. Het langzame deel van de sonate is dan weer een prachtig meditatief stukje muziek dat Vanbeckevoort passend dromerig en persoonlijk aansnijdt. Diezelfde dromerige sfeer haalt hij ook met veel effect naar boven in de ‘Kinderszenen’.
De ‘Kinderszenen’ zijn een klassieker op Schumann-bloemlezingen en het is niet moeilijk om in te zien waarom. In dertien korte deeltjes schetst Schumann een vertederende kinderwereld die veraf staat van het pathos van bijvoorbeeld de pianosonates. Liebrecht Vanbeckevoort is een meesterlijke sfeerschepper en een van de mooiste momenten van de plaat is wanneer de ‘Kinderszenen’ met onschuldige eenvoud inzetten na het geweld van de finale uit de sonate. Schumann ligt hem blijkbaar erg goed en wat deze cd misschien aan diepgang mist, maakt Vanbeckevoort goed door zich volledig aan de muziek over te leveren. Vooral de ‘Kinderszenen’ zijn in dit opzicht een goede keuze want wat men in dit werk nodig heeft is een ongecompliceerde, eenvoudige benadering die de onschuld van Schumanns kinderwereld benadert. Dat bezitten delen als het kalme ‘Bittendes Kind’ of ‘Kind im Einschlummern’ in overvloed.
Het laatste werk van de plaat is de ‘Faschingsschwank aus Wien’, letterlijk een collectie van vijf kleurrijke carnavalscènes uit Wenen. Ze tonen Schumann (en Liebrecht Vanbeckevoort) op hun exuberantst. Rustpunten niet te na gesproken, zoals het in zichzelf gekeerde tweede deel, is dit optimistische muziek die vol goede moed aangevallen wordt. Zo weerklinkt het derde deel met veel gevoel voor ritme, het vierde vooral turbulent en de finale als een opwindende wervelwind van virtuositeit. De uitstekende opnamekwaliteit, die Vanbeckevoorts piano grandioos doet klinken zonder dat er nootjes verloren gaan, mag zeker ook vermeld worden.
Vanbeckevoort speelt nog niet met overvloedig veel maturiteit maar maakt dat goed door een energetische uitvoering aan de luisteraar voor te stellen, eentje die Schumann in al zijn gemoedswisselingen toont en als authentieke, levensechte Schumann klinkt, karaktervol, wispelturig en bovenal voortdurend meeslepend.
Meer over R. Schumann
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
