Met het door henzelf opgerichte Maya Recordings beschikken bassist Barry Guy en violiste Maya Homburger al ongeveer twintig jaar over een platform voor het uitbrengen van eigen werk. Bij Homburger zijn dat meestal moderne bewerkingen binnen het barokrepertoire terwijl Guy veleer kiest voor de geïmproviseerde muziek. Ook op ‘Attikos’, een live-opname van de Engelse bassist in duo met de Griekse zangeres Savina Yannatou, legt improvisatie behoorlijk wat gewicht in de schaal. Al zorgen enkele eeuwenoude melodieën voor een onverwacht contrast.
Die traditionele klanken zijn te danken aan Savina Yannatou, die in Europa bekend staat als een uitmuntend vertolker van oude mediterrane muziek. Zo leverde ze in dat genre met de groep Primavera en Salonico al enkele parels af voor het ECM-label van Manfred Eicher. In deze confrontatie met de muzikale wereld van Barry Guy laat ze zich van haar ruwste kant zien met een hoop stemacrobatieën en opvallend weinig zuivere zanglijnen – fans van haar traditioneel repertoire zijn bij deze gewaarschuwd. Op de meeste stukken van deze tweeënvijftig minuten durende cd produceert ze schokkende en stotterende keelgeluiden en allerlei schizofreen gefezel en gebrom dat zowel vorm krijgt tijdens het in- als tijdens het uitademen. Wat aanvankelijk imponeert als een overvloed aan afwisseling blijkt na verloop van tijd eerder een techniek te zijn die Yannatou steeds opnieuw aanwendt tijdens geïmproviseerde passages.
Hoewel de bijdragen van Yannatou bijgevolg wat doorzichtig klinken, zijn die van de contrabasmastodont Barry Guy van een weergaloos niveau. Wie er nog niet van overtuigd was dat Engelsman behoort tot de allergrootste improvisatiemusici van de voorbije vijftig jaar, schaft zich best dit schijfje aan. Zijn creativiteit is hier werkelijk eindloos en zijn klankenpalet benadert dat van een symfonisch orkest naar Mahlernormen. Van de opzwellende, eerst fluitende en dan krijsende tonen die Yannatous stem doormidden klieven in ‘Third Sky’ tot de rijkdom aan boventonen in ‘The Ancients’, die de klank van een viola da gamba (een barok strijkinstrument) benaderen, Guy haalt ze allemaal uit zijn instrument. Daarnaast countert hij ook de gekste vocale toeren van zijn Griekse collega met een bijna perfectie imitatie, waarvoor hij elk hoekje van zijn bas gebruikt.
De improvisatiestorm maakt af en toe plaats voor traditionele geluiden zoals het Italiaanse ‘Sumiglia’ of het mooie ‘Nani Nani’, een Sefardisch wiegeliedje uit de zestiende eeuw. Yannatou interpreteert deze stukken op haar vertrouwde manier (hoewel er soms minuten improvisatie aan vooraf gaan) terwijl Barry Guy zich in de begeleiding mag uitleven. In ‘Sumiglia’ gebeurt dat op een briljante, lyrische manier terwijl Guy de pakkende melodieën van ‘Nani Nani’ inkapselt met een hoop vrijpostig getokkel. Deze opmerkelijke confrontaties tussen traditie en vrije improvisatie leveren zondermeer de interessantste momenten op.
‘Attikos’ mag dan wel een onverwachte samenwerking tussen twee uitzonderlijke muzikanten zijn, het resultaat lost de verwachtingen niet helemaal in. Dat is vooral te wijten aan het te weinig gevarieerde vocale improvisatiewerk van Yannatou, dat af en toe stoort. Gelukkig is Barry Guy steevast bij de pinken en redt hij met zijn fenomenale tussenkomsten deze plaat van de grijze middenmoot.
