Savana Station, het vrolijke combo dat twee zomers geleden de hitlijsten bestookte met 'Love Is a Jungle', heeft de moeilijke stap gezet: een tweede plaat uitbrengen. Een pracht van een debuut dat met zijn cocktail van reggae, ska, latino en pop net het beoogde succes niet haalde (mee doordat Gabriel Rios met de titel 'zomerplaat 2005' ging lopen) heeft muzikaal hoge verwachtingen gecreëerd. Een kleine koerswijziging met een andere boeker, bandsamenstelling en platenfirma heeft het allemaal allicht niet vereenvoudigd. Toch heeft de maf getitelde 'The Hubbub of City Streets' hoge ambities. De erg Zuiderse, opgewekte en gevatte songs waarbij een strakke blazerssectie de luisteraars het vuur aan de schenen legt zijn gebleven, maar met gasten als Lize Accoe (ex-De La Vega), Roy Paci (ex-Sergant Garcia) en Rudeboy (Urban Dance Squad), lijkt dit plaatje de al erg ruime barrières van Savana Station toch weer dat tikkeltje verder te willen verleggen.
Savana Station klinkt zoals het er op podium uit ziet: als een bont circus. Bij een korte introductie van presentator Roy Paci knallen de trompetjes uit de boxen. Een stevige reggaebeat eronder en de feesttrein is vertrokken. Aangevoerd door de vurige en energieke frontman Phlippo Fierens met zijn ietwat nasale, uit de duizend herkenbare stem, aast dit plaatje – net als zijn voorganger – slechts op één doel: ambiance! Kort gebekte slaggitaartjes, een diepe basdub en het naadloos overwippen van reggae naar samba en salsa maken van opener 'Mind the Frequency' alvast een bloedhete, tropische party. Zang, percussie en trompetjes spelen een spelletje 'om ter felst'. Vreemd genoeg neemt de plaat meteen erna al gas terug. 'Strings' is een zuiver reggaenummer en het daarop volgende 'Babalou' opent, ondanks een bijdrage van energiebron Rudeboy, erg kalm en bluesy en blijft voortkabbelen op een vrij ontspannen 'flow'. Dat nogal lome gevoel blijft de rest van de plaat domineren, waardoor deze net iets minder scherp uithaalt dan zijn voorganger. In 'Abairo Alto' schieten de blazers opnieuw heerlijk de hoogte in en laait het feest weer wat op. Toch blijft het vruchteloos wachten op de 'punch' en haalt een flauwe jazzomkadering van het plots afgebroken 'Hey Man, U Can't Come in' veel energie uit de plaat weg. Wanneer een instrumentaal rootsreggaenummer ('Seconds Later') even later 'The Hubbub of City Streets' afsluit, blijft de luisteraar wat op zijn honger zitten: waar was nu dat feestje?
Savana Station heeft een stap gezet naar een meer 'volwassen' uitstraling. Iets meer muzikale fijngevoeligheid en een aantal bekende extra muzikanten leiden echter niet tot het verwachte resultaat. Zelfs na meerdere luisterbeurten slaagt dit schijfje er maar niet in om geheel te overtuigen. Dat is bij Savana Station zeker wel anders geweest.
Meer over Savana Station
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
