'Chansonnier' of zelfs 'troubadour' klinkt toch een stuk lyrischer dan 'singer / songwriter'. Ook het muzikale enfant terrible Saule (Baptiste Lalieu) mag zich prijzen in een heerlijk nestje van Franse charmeliedjes. Samen met een stevige achtergrondband ('les Pleureurs') gooit de zanger alle gangbare muziekstijlen in een smakelijke hutsepot door mekaar. Twaalf liedjes lang is het op een kermismolentje kinderlijk plezier geblazen met titels als 'Peter Pan', 'Madame Pipi' of 'Le Baiser'. In Brussel weten ze wat feest is, zo bewijst dit kwintet op zijn fris en verzorgd debuut.
Saule is een smaakmaker. Met 'Vous Êtes ici' presenteert hij een erg mooie en intieme plaat. In twaalf liedjes mengt de man een vrolijke sfeer met een subtiele schoonheid, terwijl hij onverwachte zijsprongetjes durft te maken. Verder weet Saule als geen ander de akoestische gitaar als begeleidingsinstrument te benutten. Tokkels, wilde aanslagen of zoete strelingen neigen de ene keer richting reggae, de andere keer meer naar sambaritmen en een derde keer naar traag dansvloergeschuifel. Daarmee zet de plaat zich een trapje hoger dan menig singer / songwritermateriaal. De fluisterende en lieflijke zang wordt opgewarmd met een grote dosis optimisme en opgetogenheid en deint vaak op ritmische, exotische invloeden. Meest expliciet gebeurt dat in 'Le Boss': Spaanse trompetjes, rommelige ritmen en samen gezongen refreinen zorgen even voor wat drukte. Laat dit echter een uitzondering zijn. Les Pleureurs weten zich perfect te gedragen op elk van deze twaalf parels. De slogan 'less is more' krijgt concreet vorm. 'Minimum' bestaat uit een reggaetune die uit zijn context gerukt is en enkel nog de tegenritmen benut. Dankzij de subtiele medewerking van een beatboxer krijgt dit liedje waarvan de titel passelijk gekozen is een frisse toets. Verder mag een aanvankelijk slepend 'Tu Dors' langzaam heupwiegen dankzij diepe conga's om even later hemels mooi open te bloeien. 'Le Baiser' benut dan weer een druppelend effect op de akoestische gitaar om met een mooie elektrische melodie aan te vullen. Voorzichtige, sfeervolle keys en een walsende bas zorgen voor een pracht van een slow. Originaliteit en amusement zijn dus meer dan aanwezig op 'Vous Êtes ici', dat toch een gezapig sfeertje uitdraagt. De enige wrange smaak die de plaat nalaat zijn de soms geforceerd eigenzinnige, grillige zanglijnen. Zoals wel meer met Franse troubadours het geval is, proberen ze al eens de melodieuze lijntjes te buiten te gaan en dat geeft niet altijd het gewenste resultaat. Zeker naar het einde van dit debuut toe ('Murphy', 'Le Boss') durft het woord 'kakofonie' zich al eens manifesteren. Helaas wordt dit gevoel ook bevestigd door een solo gebrachte, live bonustrack die meer weg heeft van een Franstalige stand up comedy dan van de emotionele popliedjes waarop de cd teert.
Met een vage foto en wat zelfgekribbelde schetsen en aantekeningen lijkt 'Vous Êtes ici' op een rommelige hutsepot. Niets is gelukkig minder waar, wanneer blijkt hoe Saule met zijn kompanen bloedmooie en originele liedjes ten beste weet te brengen. Dit schijfje verdient dan ook zeker de nodige aandacht aan deze kant van de taalgrens!
Meer over Saule
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
