Ma-Do is het nieuwe kwartet van de Japanse pianiste Satoko Fujii. In het verleden was ze ondermeer te horen in trio met Mark Dresser en Jim Black, een avant-rockkwartet met haar echtgenoot en trompettist Natsuki Tamura en in diverse bigbands.
Op Ma-Do's 'Heat Wave' is Fujii de grote sterkhouder, als componiste en als pianiste. In deze laatste gedaante laat ze zich horen als een muzikante met een indrukwekkende souplesse en beheersing in combinatie met een wervelende kracht. Vooral wanneer de muziek metrisch vrij wordt, raast ze over het klavier en is ze met haar indrukwekkende techniek en uithoudingsvermogen all over the place. Wanneer ze het midden vindt tussen Cecil Taylors percussieve speelstijl en een sterk gevoel voor melodische ontwikkeling is er geen houden meer aan. Door deze muzikaliteit klinken haar gebruik van prepared piano en inside piano niet als een excuus, maar als leuke afwisselingen in het geluid.
Als componiste weet ze handig om te springen met heel uiteenlopende ideeën en sferen, soms ook binnen één stuk. Het hoekig cirkelende van de titeltrack staat in contrast met het koude impressionisme van de akkoorden van 'Beyond the Horizon'. 'Ring a Bell' begint oosters en evolueert naar een joodse wals, versierd met afgeblokte snaren die de piano doen klinken als een oosterse gamelan. Bijzonder fraai is ook 'The Squall in the Sahar' waarvan de brede kroaalmelodie even te leen lijkt te gaan bij de folksong 'Greensleeves' om daarna plots een erg energieke wendig te nemen.
Ondanks als dit fraais maakt de cd als geheel geen onvergetelijke indruk. Daarvoor zijn de prestaties van Fujii's collega's te bescheiden. Vooral trompettist Natsuki Tamura klinkt vaak bleek. Zijn sound is eerder pover te noemen: hij mist niet alleen de technische bagage van zijn vrouw en bandleidster, maar ook de verbeeling waarbij het een het ander versterkt. Thema's worden wat wazig en soms zelfs vals uitgevoerd en ook in de solo's kan Tamura geen vuist maken. Wanneer hij kiest voor speciale effecten valt op dat hij nog niet de beheersing heeft van een Axel Dörner en in de Joodse walsdelen van 'Ring a Bell' mist hij de precisie en de autoriteit van iemand als Dave Douglas. Waar hij wel een voorname rol in speelt is in het blenden van het groepsgeluid wanneer er gekozen wordt voor een meer free-gerichte speeltrend. Hier klinkt het kwartet dan ook echt als een hechte groep, iets wat doorgaans iets te weinig te horen is.
Drummer Akita Hori Kosji en bassist Norikatsu Koreyask zweven halverwege de trompettist en de pianiste. Zij kunnen hun stempel niet drukken (getuige daarvan het weinig samenhangende geluid van Kosji's solo in 'Tornado'), hoewel ze hun rol als begeleider wel erg degelijk vervullen. Hierdoor draagt Satoko Fujii het gewicht van de hele cd. Dat ze daarbij haar rol met verve vervult bewijst welk een sterke muzikante in deze Japanse dame zit. Helaas is al haar klasse niet voldoende om van 'Heat Wave' de indrukwekkende plaat te maken die er intrinsiek wel in zit.
Meer over Satoko Fujii Ma-Do
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
