Dit is de opvolger van het in 2006 verschenen album 'Um, Dois, Três', waarop cornettist Rob Mazurek en drummer Mauricio Takara Braziliaanse sambaritmes fuseerden met genadeloze freejazz en elektronica. Kort nadat deze cd in de rekken lag werden twee extra muzikanten aangetrokken om het geluid van de band wat te verdiepen. Hoewel Guilherme Granado en Richard Ribeiro beide een achtergrond hebben als percussionist houden zij zich hier uitsluitend bezig met sampling en het creëren van nerveuze elektronische soundscapes. 'The Principle of Intrusive Relationships' treedt zonder veel toeters en bellen in de voetsporen van zijn voorganger hoewel het er op dit album nog wat radicaler en donkerder aan toe gaat.
De acht uitgesponnen tracks op dit album worden ruim overgoten met al dan niet elektronische effecten. 'Final Feliz' wordt zo stevig gedomineerd door distortion en delay, dat het pas na een tijdje duidelijk wordt wat er muzikaal aan het gebeuren is. Na een pak overstuurde bastonen, chaotisch drumwerk en korte uithalen van Mazurek komt een stevig sambaritme orde op zaken stellen. Rob Mazurek is ook wel eens terug te vinden in het experimentele rockmilieu. In de late jaren negentig richtte hij met de postrockers van Tortoise de groep Isotope 217. De typische, hypnotiserende geluidspatronen van Tortoise zijn duidelijk een inspiratiebron voor de muziek van Sao Paulo Underground. 'Barulho de Ponteiro 1' bevat bijvoorbeeld diezelfde wonderlijke vibrafoonloopjes die ook op 'Millions Now Living Will Never Die' te horen zijn, maar dan allemaal net iets minimaler in dit geval. Dub is een andere opvallende invloed die bijvoorbeeld in 'Entre um chão e outro' duidelijk naar voren treedt. De dubby baslijn en gesamplede percussie geven Mazurek de ruimte om zijn solo volledig vrij in de kosmos te sturen.
Soms raakt het kwartet verzeild in georganiseerde noise ('Cosmogonia') die beheerst wordt door de rauwe, elektronische decors van Granado en Ribeiro. Ook hier worden distortion en andere effecten niet gespaard. Net zoals in de muzikale jungle 'Só por Precauçào' waar Mazurek en Takara in duel gaan met heen-en-weer springende bleeps en een zwerm feedback.
Met die overvloed aan effecten lijkt het wel alsof deze muziek per se ontoegankelijk wil zijn. Er is dan ook een beetje doorzettingsvermogen nodig om tot de kern ervan te raken. Eenmaal daar aangekomen blijkt het allemaal wel mee te vallen en kan er lang genoten worden van deze fusieplaat.
Meer over Sao Paulo Underground
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
