Samir Joubran is een Palestijnse muzikant die de oud bespeelt, een oud familielid van de luit dat in de Arabische muziek veel gebruikt wordt. Op deze cd vormt hij een duo met zijn broer Wissam.
De cd neemt de luisteraar mee op een exotische melodische trip, die bol staat van bitterheid, melancholie, droefenis. Meestal op een ingetogen, serene manier, maar hier en daar ook uitbundig. Een melodische trip, want zoals in de Arabische klassieke muziek meestal het geval is, ligt de nadruk op de melodie en is de harmonie in westerse zin niet van zo'n groot belang. De muziek wordt daardoor niet minder interessant. Beide gebroeders leggen naast een indrukwekkende virtuositeit een enorme finesse en subtiliteit aan de dag. Daarenboven is het samenspel dusdanig goed dat het zelden te horen valt dat er twee en niet een muzikant met vier handen aan het werk zijn. De muziek vertrek uit klassieke Arabische frases en toonaarden, die dan geïnterpreteerd en gecombineerd worden of dienen als kader voor improvisatie. Deze hebben allen een specifieke betekenis. Zo is het eerste nummer, 'Khiyanat Mariha' een verhaal over verraders die verraden worden en dat blijkt ondermeer uit de cynische kwaliteit van de gebruikte frases, aldus de muzikanten zelf. Hoewel dit en andere verhalen allicht niet verstaan zullen worden door de doorsnee luisteraar, is de plaat toch geen mysterieus onbegrijpelijk geheel. Zo is de sfeer van 'Ramallah August 10' duidelijk, ongeacht het gebruikte vocabularium: droefenis. In dit nummer wordt er ook uitzonderlijk gezongen. Eén frase zullen velen wel herkennen, de zogenaamde Astorius-zin die op het einde van 'El Nesf El Akhar/Astoria' aangehaald wordt. Dezelfde zin komt voor in 'Spanish Caravan' van The Doors. Niet alleen in de Arabische muziek vormt hij een klassieker, ook in de flamenco is het een oude bekende. In de meer geagiteerde passages doet de kleur trouwens wel meer denken aan flamenco. De nummers zijn echter behoorlijk lang. Ze zullen misschien ook tamelijk egaal overkomen bij oppervlakkige beluistering, omdat er meestal niet expliciet naar climaxen toegewerkt wordt. De plaat moet het daarom hebben van detailwerk, dus ook van een aandachtig publiek. Toch is ze vrij toegankelijk. Veelal begint een nummer met de voorstelling van een of meerdere thema's die zeer regelmatig terugkomen in eenzelfde nummer. Daarom worden ze al snel herkenbaar, welja, haast meezingbaar. Verder is de muziek zeer intens en geladen voor wie er oor voor heeft.
Deze vakkundig gemaakte cd is alleszins de gedroomde introductie voor iedereen die geïnteresseerd is in Arabische muziek, hetzij de leek die de overwegende kleur van Arabisch klassiek apprecieert, hetzij de gevorderde musicoloog en alles daartussen.
Meer over Samir Joubran
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
