In een ver verleden maakte Sally Nyolo furore in de toen nog vrij onbekende band Zap Mama. Halverwege de jaren '90 besloot deze Kameroenese zangeres - die momenteel in Parijs woont - echter om solo te gaan. Algauw wordt de dame uitgenodigd op het befaamde, door Peter Gabriël opgerichte vrouwenfestival Womad en vindt ze onderdak bij diens label Realworld. Ook hier scheidden de wegen echter. Op deze zesde langspeler, 'Mémoires du Monde' zet Nyolo haar zoektocht naar verscheidene geluiden en culturen uit de hele wereld door, maar drukt ze wel weer expliciet haar Afrikaanse roots door.
Naast een melodieus golvende stem met typisch Afrikaanse accenten en achtergrondzangers blinkt Sally Nyolo uit in het zogenaamde bikutsi ritme: een zacht wiegend tempo in 6/8 maat dat door speelse percussie en vingervlug gitaarspel wordt vormgegeven en afstamt uit de beboste streken in centraal Kameroen. Dat geeft 'Mémoires du Monde', ondanks zijn titel, een uitgesproken traditioneel karakter. Wat echter ontbreekt, is de soms ritmische drukdoenerij en het soms opzwepende gevoel dat in Afrikaanse muziek vervat zit. Nyolo kiest voor zwoele arrangementen en een warm toedekkend geluid en zingt zowel in het Frans als in Eton, de taal van haar geboortestreek. Zo is de titeltrack een mooie, dromerige beschouwing van verschillende culturen waarin op de achtergrond wel snelle djémbéritmen aanwezig zijn, maar vooral een heerlijk lome bluesgitaar de sfeer bepaalt. In 'La Sociale' zorgen heuse reggaeritmen en tokkels op de kora - een Afrikaanse luit- - voor een aangename, sussende uitstraling. Enkel 'Ovesbegane' treedt een beetje storend naar voren als een traditioneel samen gezongen nummer dat echter door een jazzy, maar tegelijkertijd ongeduldig drum- en basspel verstoord wordt. Hoewel de basgitaar wel meer een voorname plek durft in te nemen en deze muziek van een uitgesproken Westers trekje voorziet, lijkt dit op hol geslagen moment even een pijnlijke uitschieter. Laat deze uitzondering echter de universele kalme en sensuele sfeer van 'Mémoires du Monde' niet verstoren. In de plaats daarvan is het beter een nummer als 'Chanter' als voorbeeld te stellen: een meer dan zes minuten durend moment van pure extase waarin Nyolo zich met de warme, loepzuivere zang van Michel Aimé vermengt en dat tegelijkertijd erg intiem klinkt en uitblinkt in grandeur.
Wie enigszins houdt van een streepje Afrika mag de naam Sally Nyolo in elk geval in het oog houden. Op haar zesde langspeler zorgt de dame voor een uitmuntend stukje sfeer dat dankzij luchtige Westerse en elektronische accentjes uiterst toegankelijk klinkt. Van de andere kant zal 'Mémoires du Monde' zich nauwelijks opdringen zodat ontspannen beleven en wegdromen een aangenaam neveneffect wordt.
Meer over Sally Nyolo
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
