De Malinees Salif Keita is een markant persoon. Hij valt niet alleen op door zijn huidskleur - een albino-zwarte is nog steeds een discussiepunt in bepaalde politieke partijen – maar ook door zijn onuitputtelijke kennis van de Malinese muziek en de uiterst gevoelige en meesterlijke manier om die neer te zetten. De man heeft niet voor niets de bijnaam 'The Golden Voice of Mali'.
Keita moet geplaatst worden in de traditie van de Malinese griot of meester van het woord. Deze ambacht is er één van kroniekschrijver, van verteller. Keita wordt op gitaar ondersteund door oudgedienden Kanté Manfila en Ousmane Kouyaté en zwoele engelenkoortjes. In vergelijking met Keita's experimenten in het verleden met jazz, rock of elektronica zijn de tien composities op 'M'Bemba' akoestisch en erg traditioneel.
Keita heeft een enorm zachte, omfloerste stem en laat die perfect samensmelten in het achtergrondkoor in opener 'Bobo'. Dat koor verlaat hij even gemakkelijk met voorzichtige uithalen die echter nooit rauw of doorleefd zullen klinken. Hier en daar wordt er ook een reverb-effect op zijn stem gezet met een grotere weemoed in zijn solide stem als resultaat. De akoestische begeleiding is een exotische puzzel van repetitieve Afrikaanse popriedeltjes die tintelen dat het een lieve lust is. Het Frans in Keita's teksten verraadt zijn populariteit in Frankrijk en doet een commerciële ingesteldheid vermoeden.
Keita's elektronische popverleden komt boven in 'Ladji'. Het nummer is potiger dan de vorige nummers en begint na een introducite van gastvocalist Buju Banton met elektro-popeffecten die doorheen het lied zullen blijven terug komen. De zang leunt soms tegen rap aan, maar verlaat nooit de melodie. Zware echo-effecten op de stem sluiten aan bij het moderne van de popinvloeden. Ook met behulp van Engelse teksten probeert Keita de plaat naar de wereldmarkt te tillen. Laat dit echter geen absolute pretbederver zijn; Keita heeft ook hier zijn stem tot in de details onder controle en pikt perfect in op het bloedmooie vrouwenkoor en op zijn gast.
Het langste nummer op de cd is titeltrack 'M'Bemba', een ode aan aan Soundiata Keita, de stichter van het Malinese keizerrijk. Het nummer kabbelt wat voort, maar doorkruist enkele hoogtepunten als een subtiele oudsolo die communiceert met olijke balafon, een soort xylofoon, en het geweldig sensuele vrouwenkoor van Keita's stiefzussen dat tot diep in de ruggegraat dringt. Het tapijt van instrumenten is van een bijzonder hoge kwaliteit. De patroontjes die door de traditionele snaarinstrumenten in elkaar worden geweven zorgen voor de perfecte ingetogen en deemoedige achtergrond die Keita nodig heeft om zijn stem tot haar recht te laten komen. Zijn aanzetten zijn messcherp. Hees en beheersd brengt hij zijn verhaal. Keita is hier in een sterrol.
'M'Bemba' is een weldoordachte Afrikaanse popplaat die rust, exotische oorden en kwaliteit combineert. Salif Keita brengt een product op de markt dat af is, tot in de puntjes, misschien iets te af ...
Meer over Salif Keita
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
