Saint Thomas is het pseudoniem van de Noorse singer-songwriter Thomas Hansen. 'Children of the New Brigade' is de tweede plaat sinds zijn breuk met het major label EMI. Daar waar hij voor zijn vorige plaat voor een lo-fi folky aanpak à la Sufjan Stevens had gekozen, zoekt hij met deze vijfde aansluiting bij het bredere publiek. Muzikaal vertaalt zich dat naar meer rock, een betere productie en poppy refreinen.
'The Long Goodbyes' is een voorbeeld van zo'n popsong. De akoestische slaggitaar, ondersteunende up-tempo drums en een zomerse leadgitaar staan helemaal ten dienste van het nummer, een klassieke strofe-refrein. De gladde productie zet het radiokarakter nog eens extra in de verf. Ook de hidden track baadt helemaal in dezelfde pretentieloze, opgewekte sfeer. Al is de tekst, waarin het referenties naar de sixties regent, niet bijzonder geïnspireerd: "Like The Byrds with flowers showing / And The Kinks with diamonds in their hair / How The Beatles and The Stones were playing." Ook muzikaal verwijst Saint Thomas naar het verleden: het einde van het nummer, met percussie en een "woo woow"-koortje, is een vette knipoog naar 'Sympathy for the Devil' van de laatstgenoemden. Niet slecht, maar te vluchtig om echt te kunnen boeien. Vooral vocaal laat Saint Thomas het wel eens afweten. Zijn iele falsettostem heeft niet voldoende karakter om een hele plaat te blijven boeien en sommige noten lijken net wat te hoog gegrepen. Bovendien is zijn frasering vaak gekunsteld en durven zijn teksten al eens ondermaats zijn. "My mother she told me a story / When I was young / And when I heard the story / I was way too young." De gepolijste productie, waarin zijn stem het nummer moet dragen, komt het album dan ook niet helemaal ten goede.
Het déjà-entendu-gevoel overheerst wel vaker op deze 'Children of the New Brigade'. Precies de beste nummers van de plaat doen heel sterk aan de "grote namen" van het genre denken. Zo klinkt 'Sheer Wonder', met zijn dreigende sfeer en verhalende karakter, en de rauwe country folk van 'Of Course You Were There' alsof ze al eens eerder - én beter - werden gebracht door respectievelijk Nick Cave en Steve Earle. Ook 'Instrumental Sounds' ligt goed in het oor, met een duistere sfeer en een knappe tremologitaarsolo als hoogtepunt, maar kan Neil Young niet van zich afschudden.
Met 'Children of the New Brigade' maakt Saint Thomas geen te beste beurt. De cd heeft te weinig om het lijf om binnen het genre overeind te blijven. Een mooi verzorgde productie, nummers die geen irritatie opwekken en hier en daar een catchy refrein. Maar dat is het dan ook.
Meer over Saint Thomas
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
