Het Canadese Saga brengt met zijn album 'Network' een technisch knap staaltje van eighties symfonische rock. Het is grotendeels opgevat als een conceptalbum rond het thema tv: de helft van de teksten gaan in op de invloed van het medium tv. De opener 'On The Air' is zowel muzikaal als lyrisch erg typisch voor de cd. Melodieuze pianostukjes wisselen af met schreeuwende gitaarsolo's. Zanger Michael Sadler heeft een heldere en buigzame stem waarmee hij hoog en laag aankan en ze is krachtig genoeg om de stevige instrumentale begeleiding de baas te kunnen. In de tekst krijgt de luisteraar een bezinning over mensen voor wie de tv het enige doel is in hun leven en die daardoor volledig in een gefantaseerde wereld leven.
Na het openingsnummer gaat het echter vlug bergaf en passeren er heel erg op elkaar gelijkende songs. Ze volgen wel het algemene stramien van 'On The Air' maar kunnen de hoge standaard niet volhouden. De verhalen over tv worden nogal slordig over enkele uptempo nummers en wat klassiekere rocknummers gespreid. Een beetje afwisseling geeft Saga met de ballad 'If I Were You', maar ook die overtuigt niet erg. Sadler laat wel horen dat hij een stem heeft om jaloers op te zijn, maar de melodie kabbelt wat te zwakjes en de tekst bestaat uit clichés: "If I were you I'd disregard the past, / Remember what they say / The sun will one day re-appear.". De laatste twee nummers zijn dan weer wel raak. De eerste helft van de sterke ballad 'Believe' wordt gedragen door een rustig en harmonieus samenspel van piano en Sadlers emotionele stem. Wanneer de drums en gitaar erbij komen hervalt het nummer in de zwakte van het grootste deel van het album: eenvormigheid. Met 'Don't Make a Sound' geeft Saga toch nog een sterke afsluiter: een song met heel wat tempo- en sfeerwisselingen en de enige die buiten de lijnen van het album kleurt. In een intermezzo tegen het einde van het nummer lijken het tromgeroffel van de drums en de geforceerd lage stemmetjes zo uit het maffe 'I Wanna Rule The World' van 10cc te komen.
Dit album blijft niet echt hangen. Technisch zit het allemaal wel goed, maar tegelijk is het muzikaal niet erg baanbrekend. Er zit ook weinig emotie in, de meeste songs klinken wat koud. Anderzijs irriteren de nummers niet, ze zijn toegankelijk en gemakkelijk. Sommige teksten zijn ook wel de moeite om even bij stil te staan. In 'Network' lijkt wel de alom bekende truc van goochelaarsvoorstellingen toegepast: begin en eindig de show met je hoogtepunten, zodat de mensen achteraf vooral dat herinneren en niet het zwakke middenstuk.
Meer over Saga
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
